نمونه یک سرمایه گذاری پورتفولیو

نمونه یک سرمایه گذاری پورتفولیو

📢 متنوع‌سازی سبد سهام

حتما شنیده‌اید که بهتر است در بورس یک سبد متنوع سهام درست کنید. اما آیا از استراتژی‌های متنوع‌سازی باخبر هستید؟
1️⃣ استراتژی تک‌سهم: فرد از رشد یک سهم اطمینان دارد و تمام پولش را فقط در همین سهم می‌گذارد. او با این کار پرتفوی خود را در معرض ریسک بزرگی قرار می‌دهد.
2️⃣ استراتژی متنوع‌سازی عمودی: فرد از رشد یک صنعت مثل فولاد مطمئن است. او سعی می‌کند از معدن گرفته تا تولید شمش، ورق، میلگرد و حتی مصرف‌کننده‌های فولاد را در پرتفوی خود قرار دهد.
3️⃣ استراتژی متنوع‌سازی افقی: فرد می‌داند که یک صنعت، مثل تولید بنزین، رونق می‌گیرد. بجای خرید یک سهام یک پالایشگاه، بر چندین پالایشگاه مختلف سرمایه‌گذاری می‌کند. به این ترتیب اگر یکی از پالایشگاه‌ها عملکرد خوبی نداشت، همچنان می‌تواند از پالایشگاهی دیگر سود ببرد.
4️⃣ استراتژی متنوع‌سازی مختلط: فرد می‌کوشد از صنایع مختلف، سهم انتخاب کند. به این ترتیب اگر یک صنعت با مشکلی جدی مواجه شد، هنوز می‌تواند در صنایعی دیگر سود کند. برای مثال ممکن است یک سهم معدنی، یک پالایشگاه، یک خودروسازی، یک بانک، یک شرکت خرده‌فروشی و مقداری گواهی سکه را در پرتفوی خود داشته باشد.
💯 این که کدام استراتژی بهتر است، به روحیه فرد، وضعیت بازار، میزان پذیرش ریسک، مقدار سرمایه و افق زمانی سرمایه‌گذاری بستگی دارد.

جهت سرمایه گذاری موفق در بازار سرمایه, لطفا به نکات زیر توجه بفرمائید:

1.برای سرمایه گذاری در بورس, افق سرمایه گذاری خود را بلندمدت در نظر گرفته و از رفتارهای هیجانی پرهیز کنید.

2.آموزش، پیش نیاز فعالیت مستقیم در بورس است.

3.تشکیل سبدی از سهام در صنایع متنوع، موجب کاهش ریسک های احتمالی در فعالیت های بورسی می شود.

4.همواره در بورس به اخبار رسمی توجه کنید و از توجه به شایعات پرهیز نمایید.

5.تغییرات قیمت جزء ذات بورس است. آنچه به کسب سود و کمک به اقتصاد کشور می انجامد، نگاه بلندمدت به بورس است.

6.در خرید سهام به سودآوری شرکت ها توجه کرده و ارزش ذاتی آنها را در نظر بگیرید.

7.استفاده از اعتبار خرید سهام را مدیریت کنید.

8.افراد فاقد مجوز در شبکه های اجتماعی در کمین سرمایه های شما هستند. اطلاعات مورد نیاز خود را از سایت های معتبر زیر دریافت نمایید.

اطلاعات نهادهای مالی دارای مجوز در نشانی cfi.codal.ir قابل مشاهده است.
اطلاعیه های رسمی شرکت های بورسی در نشانی codal.ir قابل دسترسی است.

تشکیل سبد سرمایه گذاری پورتفولیو و کاهش ریسک سرمایه گذاری

"همه تخم مرغ هایتان را در یک سبد نچینید"
قطعا همه ما حداقل یکبار این جمله معروف را شنیده‌ایم و احتمالا سعی کرده‌ایم آن را در مدیریت سرمایه خود بکار ببریم، اما نکته مهم آن است که تشکیل سبد سرمایه گذاری یا همان پرتفوی باید دارای یک سری مزایا و ویژگی هایی همچون تنوع بخشی باشد تا بتوانیم بگوییم سبد مناسبی را تشکیل داده‌ایم.
پورتفولیو یا پرتفوی در لغت به معنای کیف دستی بوده ، که در گذشته یک سرمایه‌گذار، مجموعه ای از اسناد و مدارک خود را درآن حمل میکرده، در واقع سرمایه گذارانی که سهام شرکت‌های بورسی را در اختیار داشتند هر روز به بازار بورس سر میزدند تا ببینند سرمایه آن‌ها در چه وضعیتی قرار دارد.
در اصطلاح مالی نیز به کنار هم قرار گرفتن ترکیبی از دارایی های مختلف مالی اعم از املاک و مستغلات، سهام شرکت‌ها، اوراق با درآمد ثابت و سپرده‌های بانکی با هدف تنوع‌بخشی و کاهش ریسک سرمایه گذاری را پرتفوی یا سبد سرمایه گذاری می‌گویند.

دلایل تشکیل پورتفو
سرمایه گذارانی نمونه یک سرمایه گذاری پورتفولیو که نظریه مدرن پرتفوی را قبول دارند، بر این باورند که حریف بازار نیستند پس می‌کوشند تا انواع مختلفی از اوراق بهادار را نگه‌داری کرده تا بتوانند بازدهی برابر با متوسط بازده بازار کسب کنند. در واقع در یک بازار کارا، اطلاعات جدید سریعاً به بازار منتقل می‌شود و در دسترس همه مردم است و هیچکس نمی‌تواند مرتباً بازده اضافی به دست آورد؛ در نتیجه قیمت سهم‌‌ها با اطلاعات جدید تعیین می‌گردد. با توجه به کارایی بازار و این نکته که قیمت سهام در هر لحظه با لحظه بعد از آن هیچ ارتباطی ندارد و اصطلاحاً تغییر سهام کاملا تصادفی است، پیش‌بینی قیمت‌های آتی هرگز ممکن نیست. پس سرمایه گذاران توانایی پیش‌بینی ندارند و می‌کوشند مجموعه متنوعی از اوراق بهادار را نگهداری کرده تا به نرخ بازدهی مطلوب خود که نزدیک به نرخ بازده بازار است دست یابند.

فروض اصلی تئوری مدرن پرتفوی عبارتند از :
سرمایه گذاران ریسک گریزند، یعنی به ازای ریسک معین بازده بالاتر و به ازای بازده معین، ریسک کمتری را خواهانند.
پایه و اساس تصمیمات سرمایه گذاران تابعی از ریسک و بازده موردانتظار است.

انواع پرتفوی
در هنگام چیدن ترکیب پرتفوی می‌توان چندین نوع استراتژی را بکار برد:
استراتژی محافظه کارانه: در این استراتژی تلاش بر حفظ ارزش پورتفوی در برابر تورم است و انتظار این است با یک ریسک معقول، بازدهی مناسبی به ارمغان آورده شود.
استراتژی تهاجمی: برخلاف استراتژی قبلی در این مورد سعی بر آن است از اوراق بهاداری در ترکیب پورتفوی استفاده شود که با توجه به ریسک بالاتر، بازده بیشتر از تورم را نیز به همراه داشته باشد.
نکته قابل توجه آن است که با اضافه شدن ابزارهای معاملاتی جدید، قدرت تنوع‌سازی سبد سرمایه گذاری نیز بالطبع افزایش یافته است. همچنین می‌توان استراتژی مابین تهاجمی و محافظه‌کارانه را برگزید.

پورتفوی و مدیریت دارایی
در فرایند مدیریت پورتفولیو باید به يك اصل اساسی مالی توجه نمود:
ارزش یک ریال مطمئن، بیشتر از یک ریال یا حتی چند ریال نامطمئن است.
تنوع بخشی باعث افزایش بازدهی و کاهش ریسک می‌گردد و فلسفه پورتفولیو نیز، تشکیل سبد در جهت کاهش ریسک غیرسیستماتیک بخشی از ریسک را که بتوان با افزایش تعداد سهام، کاهش داد ریسک غیرسیستماتیک یا کاهش‌پذیر می‌گویند.
در انتها بايد توجه داشت كه در بازارهاي مالي هيج موقع سود تضمين شده نيست. همواره ريسك پذيري جزء جدايي ناپذير در تمامي بازارهاي مالي در سراسر دنياست.

دانلود فصل هشت مدیریت سرمایه گذاری جونز-تهرانی و نوربخش، تئوری پورتفولیو

دانلود پاورپوینت تئوری پورتفولیو (فصل هشتم کتاب مدیریت سرمایه گذاری تالیف جونز ترجمه رضا تهرانی و عسکر نوربخش)

دسته: مدیریت سرمایه گذاری، مدیریت سرمایه گذاری پیشرفته- مدیریت مالی-حسابداری- اقتصاد-

کتاب مدیریت سرمایه گذاری تالیف جونز ترجمه دکتر رضا تهرانی و عسکر نوربخش از جمله منابع مهم درس مدیریت سرمایه گذاری در سطح کارشناسی ارشد و دکتری می باشد. پروژه دانلودی حاضر؛ شامل پاورپوینت فصل هشتم این کتاب با عنوان تئوری پورتفولیو بوده که همراه با تصاویر ، نمودارها و جداول مربوطه به طور کامل در 52 اسلاید طراحی گردیده است.

جهت مشاهده فصول کامل این کتاب بر روی مدیریت سرمایه گذاری جونز کلیک کنید.

فهرست مطالب

مفروضات مدل مارکوئیتز

بازده مورد انتظار یک اوراق بهادار

ریسک یک اوراق بهادار

بازده مورد انتظار پرتفولیو

ضریب همبستگی برای دو اوراق بهادار

نحوه محاسبه کوواریانس

مثال برای محاسبه کوواریانس

ایجاد ارتباط میان نمونه یک سرمایه گذاری پورتفولیو ضریب همبستگی و کوواریانس

مفهوم ریسک پرتفلیو

نتایجی در خصوص ریسک پرتفلیو

بازده مورد نتظار و ریسک گروهی از اوراق بهادار

مجموعه پرتفلیوهای کارا

انتخاب یک پرتفوی بهینه

انتخاب پرتفوی بهینه بر روی مرز کارایی

استفاده از مدل برای تخمین ورودیها

مدلهای چند شاخص

پاورپوینت فصل هشت کتاب مدیریت سرمایه گذاری جونز

گزیده ای از بخشهای مختلف متن پاورپوینت فصل هشتم کتاب مدیریت سرمایه گذاری چارلز جونز ترجمه تهرانی و نوربخش

مقدمه

لغت پورتفولیو، در عبارت ساده به ترکیبی از دارایی ها گفته می شود که توسط یک سرمایه گذار برای سرمایه گذاری تشکیل می شود. این سرمایه گذار میتواند یک فرد یا یک موسسه باشد. از نظر تکنیکی، یک پورتفولیو دربرگیرنده مجموعه ای از داراییهای واقعی و مالی سرمایه گذاری شده یک سرمایه گذار است.

مدل مارکوئیتز

در سال 1950، هری مارکوئیتز مدل اساسی پرتفولیو را ارائه کرد که مبنایی برای تئوری مدرن پرتفلیو گردید.

مارکوئیتز با ارائه روش اندازه گیری ریسک پرتفولیو به محاسبه ریسک و بازده مورد انتظار پرتفولیو پرداخت. مدل او بر مبنای بازده مورد انتظار و ویژگی های ریسک اوراق بهادار میباشد که چارچوب تئوریکی برای تجزیه و تحلیل گزینه های ریسک و بازده است.

مارکوئیتز همچنین مفهوم پرتفولیو کارا را مطرح کرد. پرتفولیو کارا به معنای ترکیبی مطلوب اوراق بهادار به نحوی است که ریسک آن پرتفولیو در ازای نرخ بازده معین به حداقل رسیده باشد. سرمایه گذاران می توانند از طریق مشخص کردن نرخ بازده مورد انتظار پرتفولیو و حداقل کردن ریسک پرتفلیو در این سطح بازده، پرتفولیو کارا را مشخص کنند.

انتخاب یک پرتفوی بهینه

بعد از اینکه مجموعه پرتفوی کارا از طریق مدل مارکوئیتز تعیین شد، سرمایه گذاران باید از میان این مجموعه پرتفوی کارا، یک پرتفوی مناسب را انتخاب کنند، مدل مارکوئیتز، یک پرتفوی بهینه را مشخص نمی کند بلکه مجموعه ای از پرتفوهای کارا را بر روی منحنی مشخص می کند که همگی با توجه به ریسک و بازده مورد انتظار پرتفوی های بهینه هستند.

انتخاب پرتفوی بهینه بر روی مرز کارایی

برای انتخاب یک ترکیب ریسک و بازده مورد انتظار که انتظارات فردی سرمایه گذاران را پوشش دهد از منحنی بی تفاوتی استفاده می شود.

این منحنی ها که در شکل در 4 منحنی نشان دهده شده است، ترجیحات سرمایه گذاران را نشان می دهند به گونه ای که منحنی 1 به محنی 2، منحنی 2 به منحنی 3 و منحنی 3 به منحنی 4 ارجحیت دارد.

توضیحات بالا شامل فهرست و بخشهایی از متن فصل هشتم کتاب مدیریت سرمایه گذاری نوشته چارلز پی جونز با ترجمه رضا تهرانی و عسکر نوربخش تحت عنوان تئوری پورتفولیو بود که برای نمونه و آشنایی با محتوای پاورپوینت دانلودی آورده شد. از طریق لینک نمونه یک سرمایه گذاری پورتفولیو خرید می توانید فایل را خرید کرده و همان لحظه دانلود نمایید.

شرکت هلدینگ چیست و چه تفاوتی با شرکت های سرمایه گذاری دارد؟

شرکت هلدینگ (Holding Company) که گاهی در ایران – با کمی بی‌دقتی – به عنوان شرکت مادر هم شناخته می‌شود، اصطلاحی است که طی سال‌های اخیر در ادبیات مدیریتی و رسانه‌ای کشور بسیار رواج پیدا کرده است.

البته مفهوم هلدینگ و شرکت های هلدینگ به تازگی مطرح نشده و چندین دهه قدمت دارد. اما گسترش کسب و کارهای اینترنتی طی سال‌های اخیر و افزایش رغبت به سرمایه‌گذاری در استارت آپ‌ها باعث شده که هلدینگ‌های جوانِ بسیاری شکل بگیرند و این اصطلاح، به گفتگوهای روزمره هم راه پیدا کند.

جالب اینجاست که افراد بسیاری، هر مجموعه‌ای از فعالیت‌های متنوع را هلدینگ فرض می‌کنند. مثلاً بعید نیست پای صحبت یک دوست بنشینید و او بگوید: «اخیراً در شرکت خود کارهای مختلفی انجام می‌دهیم و می‌شود گفت به یک هلدینگ تبدیل شده‌ایم.»

منظور از شرکت سرمایه گذاری چیست؟

برای این‌که شرکت هلدینگ را به خوبی درک کنیم، لازم است ابتدا تعریف شرکت‌های سرمایه گذاری را بشناسیم. سپس به این موضوع بپردازیم که هلدینگ چه تفاوتی با یک شرکت سرمایه گذاری دارد.

تعریف شرکت سرمایه گذاری

شرکت سرمایه‌گذاری، یک بنگاه اقتصادی است که سرمایه‌ی خود را با هدف کسب سود، به خرید سهام شرکت‌ها، صندوق‌ها و سایر دارایی‌های سود‌ ده، اختصاص می‌دهد.

شرکت سرمایه‌گذاری بسته به ترجیحات سرمایه‌گذاران خود و میزان ریسک پذیری آن‌ها، سبد سرمایه گذاری (پورتفوی) خود را تشکیل داده و مدیریت می‌کند.

ویژگی مهم شرکت‌های سرمایه‌گذاری این است که هنگام خرید سهام شرکت‌ها تمایل ندارند به ساختار مدیریتی و جزئیات عملیاتی آن‌ها ورود کنند و صرفاً بر اساس ارزش سهام، سود سهام و آینده‌ی شرکت و سهام آن، تصمیم می‌گیرند که چه میزان از سبد سرمایه‌گذاری خود را به هر شرکت اختصاص دهند.

در شرکت های سرمایه گذاری، بیش از هر چیز، اصول مدیریت پورتفولیو بر انتخاب‌ها و تصمیم‌گیری‌ها حاکم است. به عبارت دیگر، این شرکت‌ها می‌کوشند ترکیبی از دارایی‌ها را تشکیل دهند که سود آن‌ها در مقایسه با ریسکی که متحمل می‌شوند، بهینه باشد.

بنابر این الزاماً قرار نیست سبد یک شرکت سرمایه‌ گذاری از نظر جنس دارایی‌ها یا جهت‌گیری استراتژیک، هم‌خوان باشند. چه بسا یک شرکت سرمایه گذاری، در کنار خرید سهام چند شرکت ساختمانی، سهم یک شرکت حوزه‌ی فناوری اطلاعات را هم خریداری کند و معتقد باشد که خریداری سهام شرکت‌های این حوزه، شاخص‌های کلی سود و ریسک آن‌ها را بهبود می‌بخشد.

البته با همه‌ی این توضیحات، بسیاری از شرکت های سرمایه گذاری ترجیح می‌دهند روی حوزه های تخصصی کار کنند و سرمایه‌ی خود را در حوزه‌های محدودی توزیع کنند، تا بتوانند تحلیل و سنجش وضعیت بازار را سریع‌تر و عمیق‌تر انجام دهند.

تعریف شرکت هلدینگ چیست؟

هلدینگ هم شرکتی است که سهام چند شرکت مختلف را می‌خرد و نگهداری می‌کند. اما هلدینگ‌ها با شرکت های سرمایه گذاری یک تفاوت مهم و کلیدی دارند:

تفاوت شرکت هلدینگ و شرکت سرمایه گذاری

هلدینگ‌ها بر خلاف شرکت های سرمایه گذاری، ادعای مدیریتی هم دارند و تمایل دارند با خریدن بخشی از سهام شرکت‌ها در تصمیم گیری‌ها و سیاست‌گذاری‌های داخلی آن‌ها ورود کنند.

اگر یک شرکت هلدینگ خودرو بخشی از سرمایه خود را به خرید سهام در یک شرکت خودروسازی اختصاص می‌دهد، قاعدتاً برنامه‌هایی برای مدیریت آن شرکت دارد یا معتقد است که اعمال نفوذ در سیاست‌های داخلی آن شرکت می‌تواند منافع اقتصادی هلدینگ را بیشتر و بهتر تأمین کند.

با این توضیحات می‌توان گفت یک شرکت هلدینگ خود را در حوزه‌ی فعالیت شرکت های سرمایه پذیر، صاحب‌نظر می‌داند.

هلدینگ‌ها چگونه شرکت‌های سرمایه‌پذیر را کنترل نمونه یک سرمایه گذاری پورتفولیو می‌کنند؟

وقتی یک هلدینگ، سهام قابل‌توجهی از یک شرکت را خریداری کند، می‌تواند از طریق انتخاب یک یا چند نفر از اعضای هیأت مدیره،‌ روی تصمیم‌های شرکت تأثیر بگذارد.

اما انتخاب عضو هیأت مدیره، صرفاً یکی از روش‌های کنترل و اعمال نفوذ است. هر شرکتی بسته به اساسنامه و چارت سازمانی خود، ارکان اداره‌کننده‌ی متعددی دارد و فرایند در اختیار گرفتن هر یک از این ارکان هم، شفاف و مشخص است.

بنابراین ممکن است یک هلدینگ، با مالکان یک شرکت مذاکره کرده و توافق‌نامه‌ای را تنظیم کند که بر اساس آن، به ازاء خرید بلوک مشخصی از سهام شرکت، اختیار تصمیم‌گیری و سیاست‌گذاری و حتی مدیریت عملیاتی بخشی از شرکت را در دست بگیرد.

نحوه‌ی ورود شرکت هلدینگ در اداره‌ی امور شرکت‌های زیرمجموعه، تابع قواعد مکانیکی و از پیش‌تعیین‌شده نیست و حد و حدود این دخالت‌ها، تابع شکل توافق (یا چارچوب‌های از پیش‌ تعریف شده‌ی شرکت سرمایه‌پذیر) است.

اما عرف این است که برای مشخص کردن قدرت هلدینگ، از دو اصطلاح نفوذ قابل ملاحظه و کنترل استفاده می‌کنند.

تفاوت نفوذ و کنترل

نفوذ قابل ملاحظه (به انگلیسی: Significant Influence) به معنای توانایی مشارکت در تصمیم‌گیری‌های مربوط به سیاست‌های مالی و عملیاتی شرکت است.

اما کنترل به این معناست که اداره‌ی کامل سیاست‌های مالی و عملیاتی یک شرکت، در اختیار هلدینگ قرار می‌گیرد.

بنابراین می‌توانید حدس بزنید که برای کنترل یک شرکت، لازم است بلوک بزرگی از سهام آن خریداری شود.

ساختار هلدینگ چه مزیت‌هایی دارد؟

انگیزه‌های متنوعی برای استفاده از ساختار هلدینگ وجود دارد.

به عنوان مثال، ممکن است یک شرکت، به تدریج زیرمجموعه‌های متعددی تشکیل دهد یا بخش‌های مختلفی از آن، در قالب شخصیت‌های حقوقی مستقل، فعال شوند.

تأسیس یک شرکت به عنوان هلدینگ که سهام با نفوذ قابل ملاحظه (یا حتی کل سهام) شرکت‌های زیرمجموعه را در اختیار دارد، کمک می‌کند تا ضمن راهبری کلان کل مجموعه، زمینه برای شکل‌گیری چابکی مطلوب در زیرمجموعه‌ها هم فراهم شود.

چنین هلدینگ‌هایی از دل خود شرکت‌ها سر بر می‌آورند.

در این وضعیت، معمولاً شرکت هلدینگ، نگاه کلان‌تری به فعالیت‌های کل مجموعه دارد و می‌تواند در جابه‌جایی و تخصیص منابع، نگاهی سیستمی‌تر و استراتژیک‌تر داشته باشد.

شاید یکی از بهترین‌ نمونه‌های این نوع هلدینگ‌ها در سطح جهان، شرکت آلفابت باشد که در گوگل ریشه دارد؛ اما امروز مالک گوگل محسوب می‌شود و سایر فعالیت‌ها را هم در قالب شرکت‌های مستقل مدیریت می‌کند.

اما همیشه‌ی شرکت‌های هلدینگ به این شیوه شکل نمی‌گیرند. گاهی شرکت‌های بزرگ به خاطر اهمیت استراتژیک برخی کسب و کارها، با خرید سهام، کنترل مدیریتی آن شرکت‌ها را در اختیار می‌گیرند.

هم‌چنین هلدینگ‌های تخصصی هم وجود دارند که تا حدی به شرکت‌های سرمایه گذاری شبیه‌اند. آن‌ها در یک زمینه‌‌ی ویژه، دانش تخصصی دارند و اگر به نتیجه برسند که پتانسیل یک شرکت بالا و قدرت مدیریتی آن ضعیف است، آن را وارد هلدینگ خود می‌کنند و پس از ایجاد تحول در شرکت، سهام آن را واگذار می‌کنند.

البته ما به انگیزه‌های مشروع و اخلاقی و حرفه‌ای اشاره کردیم. اما فرار مالیاتی، جابجایی منابع مالی و پول‌های کثیف میان شرکت‌ها و نیز اخذ تسهیلات ویژه می‌توانند انگیزه‌های دیگری باشند که افرادی را به ثبت شرکت در قالب هلدینگ تشویق می‌کنند.

شرکت های هلدینگ در بازار بورس ایران

در حال حاضر شرکت‌های هلدینگ متعددی در بازار بورس کشور فعال هستند که از جمله‌ی آن‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• توسعه سرمایه و صنعت غدیر
• سرمایه گذاری دارویی تأمین
• سرمایه گذاری صنایع پتروشیمی
• گروه سرمایه گذاری سایپا
• گسترش سرمایه گذاری ایران خودرو

فهرست کامل شرکت‌های هلدینگ پذیرفته شده در بورس را می‌توانید در سایت سازمان بورس ببینید.

البته واضح است که قرار نیست حتماً یک شرکت هلدینگ در بازار بورس فعال باشد. اما از آن‌جا که شرکت‌های بورسی ملزم به ارائه‌ی گزارش‌های شفاف‌سازی متعدد هستند، پیگیری گزارش‌های این نوع شرکت‌ها می‌تواند نقطه‌ی‌ آغاز خوبی برای آشنایی بیشتر با فضای هلدینگ‌ها باشد.

ضمناً می‌توانید با دانلود نمونه اساسنامه شرکت هلدینگ پیشنهادی سازمان بورس، کمی بیشتر با فضای این شرکت‌ها آشنا شوید:

معادل فارسی هلدینگ

بسته به این‌که در چه فضایی فعالیت کنید و اصطلاح هلدینگ را برای چه مخاطبی به کار ببرید، معادل فارسی آن می‌تواند متفاوت باشد.

مثلاً با مراجعه به سایت سازمان بورس می‌بینید که این شرکت، شرکت هلدینگ و شرکت مادر را به عنوان مترادف به‌کار برده است (+).

اما این را هم باید به خاطر داشته باشیم که برای شرکت مادر در زبان انگلیسی اصطلاحِ مستقلِ Parent Company وجود دارد و دقیق‌تر این است که شرکت مادر را برای مجموعه‌ای به کار ببریم که تقریباً تمام مالکیت شرکت زیرمجموعه را در اختیار دارد. در چنین حالتی، به شرکت زیرمجموعه‌ هم، شرکت تابعه یا Subsidiary Company گفته می‌شود.

ضمناً کسانی که اصطلاح شرکت مادر را به عنوان معادل هلدینگ به کار می‌برند، برای هلدینگ تخصصی هم از اصطلاح شرکت مادر تخصصی استفاده می‌کنند.

استراتژیست‌ها و علاقه‌مندان به مدیریت استراتژیک، گاهی از اصطلاح بنگاه (Firm) برای اشاره به هلدینگ‌هایی که کسب و کارهای متعدد را در اختیار دارند استفاده می‌کنند (در واقع Firm را مجموعه‌ای از Business‌ها در نظر می‌گیرند).

البته این را می‌دانیم که اقتصاد‌دان‌ها، بنگاه را به معنای بسیار گسترده‌تری به‌کار می‌برند و حتی کسب و کاری در مقیاس یک نانوایی کوچک را هم بنگاه اقتصادی در نظر می‌گیرند.

اما فراموش نکنید که همه‌ی این نام‌گذاری‌ها قراردادی هستند و معیارهای کاملاً عینی و صلب در این زمینه وجود ندارد. نه می‌توانیم بین نفوذ و کنترل مرز قطعی تعریف کنیم و نه میان سرمایه‌گذاری و هولدینگ.

چون حتی یک شرکت سرمایه‌گذاری که سهامش کمتر از نفوذ مستقیم در شرکت است، می‌‌تواند با مدیریت عرضه و تقاضای سهم یک شرکت، مدیران آن را تا حدی تحت فشار قرار دهد.

بگذریم از این‌که بسیاری از شرکت هایی که خود را شرکت سرمایه گذاری می‌نامند، واقعاً سهامی در حد هلدینگ و کنترل در شرکت‌های مختلف خریداری می‌کنند.

بنابراین بهترین روش این است که وقتی از این اصطلاحات استفاده می‌کنیم، به مخاطب بگوییم که چه تعریفی در ذهن داریم و آن‌ها را به چه معنایی به‌کار می‌بریم.

و البته به یاد داشته باشیم که هلدینگ همیشه به ساختاری متشکل از رابطه‌ی چند شخصیت حقوقی مستقل اشاره دارد و یک شرکت منفرد، هر چقدر هم که فعالیت‌های متنوعی را درون خود سامان داده باشد، نمی‌تواند خود را هلدینگ بنامد.

اگر به استراتژی و مدیریت استراتژیک علاقه‌مند هستید، می‌توانید در ادامه‌ی این بحث، درس سطوح مختلف استراتژی را بخوانید. از میان سه سطح استراتژی، سطح سوم یعنی Corporate Strategy (استراتژی شرکتی) به مسائل استراتژیک مورد توجه هلدینگ‌ها می‌پردازد.

دسترسی کامل به مجموعه درس‌های کارآفرینی برای اعضای ویژه متمم امکان‌پذیر است.

روش تشکیل سبد سهام متنوع و کم‌ریسک

موفقیت در بازار سهام مانند هر بازار دیگری نیاز به انتخاب یک رویکرد مناسب و حفظ انسجام و نظم فکری دارد.

بدون این‌ها، سرمایه گذاری تنها خرید و فروش‌های بدون برنامه ای خواهد بود که سود یا زیان سرمایه گذار را بیشتر به بخت و اقبال وابسته می‌سازد تا به مهارت هایی مانند پشت کار در تحقیق، قدرت تحلیل، توانایی تصمیم‌گیری، و صبر و شکیبایی برای رسیدن به هدف‌ها.

در میان رویکردهای گوناگون برای سرمایه گذاری در بازار سهام، تشکیل یک “سبد متنوع” به عنوان یک روش “غیر فعال” اما نسبتا مطمئن شناخته شده که میزان ریسک را کاهش داده و بازده سرمایه گذاری را در سطح نزدیک به بازده کل بازار نگه می‌دارد.

اما یک سبد متنوع می تواند به چارچوبی برای آزمودن توانایی‌های یک شخص برای مدیریت دارایی تبدیل شود که در این صورت نمونه کامل مدیریت فعال خواهد بود.

مقاله پیش رو ابتدا در مورد اصل تنوع بخشی و نحوه ساخت و مدیریت سبد متنوع توضیح می دهد و سپس روش‌هایی را بیان می‌کند که یک سهام دار می تواند توانایی‌های تحلیلی و مدیریتی خود را در چارچوب یک سبد متنوع به کار گرفته و ضمن کاهش سطح ریسک، توان خود را بر کسب بازده بیش از بازار متمرکز کند.

“تنوع بخشی” برای کاهش ریسک

“تنوع بخشی” یکی از روش‌های متداول برای کاهش ریسک غیر سیستماتیک محسوب می‌شود.

ریسک غیر سیستماتیک از تاثیرات رویدادهایی ناشی می‌شود که به طبیعت یک شرکت یا گروه خاصی از شرکت‌ها مرتبط بوده و لزوما کل شرکت ها و یا کل بازار را مستقیما تحت تاثیر خود قرار نمی‌دهد.

برای نمونه، یک تصمیم دولت ممکن است هزینه‌های یک صنعت خاص را افزایش دهد و در نتیجه قیمت سهام شرکت‌های آن صنعت کاهش یابد؛ و یا مدیریت ضعیف یک شرکت در توسعه بازار ممکن است سبب تضعیف موقعیت آن شرکت در برابر رقبا شده و سودآوری شرکت را نسبت به بقیه کاهش دهد و همین موضوع به افت قیمت سهم آن شرکت بی انجامد. اما هر یک از این رویدادها به طور مستقیم بر بازده سهام شرکت های مرتبط اثر می گذارد و نه کل بازار.

“تنوع بخشی” از طریق ساختن یک “سبد” متشکل از سهام شرکت‌های مختلف می‌تواند ریسک غیر-سیستماتیک را کاهش دهد.

در مقابل ریسک غیر-سیستماتیک، ریسک سیستماتیک قرار دارد.

ریسک سیستماتیک به تاثیرات مجموعه ای از رویدادهای کلی بر بازده طیف گسترده ای از شرکت‌ها و صنایع گفته می‌شود که به سادگی قابل پیش بینی یا کنترل نیستند.

برای مثال، سیاست‌های مالی و پولی دولت‌ها، عملکرد کلی اقتصاد، مناقشات سیاسی، حوادث طبیعی، و تغییرات دائمی شرایط روانی بازار یا به اصطلاح جو بازار نمونه‌هایی از این رویدادها هستند که هر یک می‌تواند بازده کل بازار را به صورت مثبت یا منفی تحت تاثیر قرار دهد.

ریسک سیستماتیک با “تنوع بخشی” قابل کاهش نیست و ریسکی است نمونه یک سرمایه گذاری پورتفولیو که سرمایه گذار با ورود به یک بازار و با هدف کسب بازده بیشتر قبول می‌کند. به همین دلیل به ریسک سیستماتیک اصطلاحا ریسک بازار هم گفته می‌شود.

راه‌های تنوع بخشی سهام

در تئوری، هر چه قدر تعداد سهم‌های یک سبد بیشتر و وابستگی بازده سهم‌ها به هم کمتر باشد، ریسک غیر سیستماتیک هم کمتر می‌شود. اما تنوع بخشی در عمل با چالش‌هایی همراه است که یکی از مهمترین آن‌ها “هزینه” است.

برای نمونه حتی اگر یک سرمایه‌گذار بتواند سهام تمام شرکت‌های بورس را خریداری کند در عمل هزینه‌های معاملاتی (کارمزد) آن قدر بالا می‌رود که مزیت‌های ناشی از تنوع بخشی را بی‌معنا می‌کند.

به علاوه، اداره یک سبد بزرگ از سهام نیاز به صرف زمان و امکانات قابل توجه دارد. همچنین موضوعاتی مانند تعیین وابستگی بازده سهم‌ها به هم حتی در تئوری هنوز یک چالش است.

اما به رغم تمام این چالش‌ها، بر اساس نتایج تجربی کاربرد “تنوع بخشی سهام” برای کاهش ریسک غیر سیستماتیک امکان پذیر به نظر می‌رسد.

در منابع مالی، معمولا گفته می‌شود که تعداد معدودی سهم، برای نمونه بیش از 10 سهم، می‌تواند ریسک غیر سیستماتیک را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. برای تشکیل یک سبد متنوع رویکردهای مختلفی وجود دارد از جمله سبد مبتنی بر ارزش بازار و سبد هم وزن.

سبد مبتنی بر ارزش بازار

در این سبد، وزن سهام هر شرکت در سبد با توجه به ارزش بازار آن شرکت در مقایسه با دیگر سهم های سبد تعیین می‌شود.

برای مثال، اگر 10 سهم با بیشترین ارزش بازار انتخاب شده و ارزش بازار سهم اول نسبت به سهم دوم 15 درصد بیشتر باشد، وزن سهم اول در سبد هم باید 15 درصد بیشتر از وزن سهم دوم باشد.

ارزش بازار شرکت برابر تعداد کل سهام شرکت ضرب در قیمت آن سهم است. وزن هر سهم در سبد هم با توجه به نسبت ارزش خرید آن سهم به کل ارزش سبد مشخص می‌شود.

برای نمونه فرض کنید یک میلیون تومان برای خرید ده سهم جهت تشکیل یک سبد در نظر گرفته شده است.

در این صورت اگر 1000 سهم یک شرکت به قیمت 200 تومان خریداری شود ارزش خرید آن سهم 200هزار تومان و وزن آن سهم در سبد معادل 20 درصد است (200هزار تومان تقسیم بر یک میلیون تومان).

برای اینکه این سبد یک سبد مبتنی بر وزن بازار باشد می‌بایست نسبت وزن سهم‌ها در سبد با نسبت ارزش بازارهای شرکت‌های مربوط به هر سهم موجود در سبد مطابقت داشته باشد.

سبد هم وزن

ساختار این سبد ساده است چرا که وزن تمام سهم‌ها در سبد با یکدیگر برابر است؛ بدون توجه به اینکه ارزش بازار شرکت‌های مربوطه چقدر است.

تصویر 1: سبد مبتنی بر ارزش بازار. ارزش بازار شرکت A دوبرابر شرکت B است و به همین دلیل وزن سهام شرکت A نیز دو برابر وزن سهام شرکت B در نظر گرفته شده است.

تصویر 2: برای مثال در همان سبد یک میلیون تومانی، می‌بایست 100 هزار تومان برای خرید هر یک از ده سهم اختصاص داده شود. خود سهم‌ها می‌توانند از میان بزرگ‌ترین شرکت‌ها بر اساس ارزش بازار انتخاب شوند.

تصویر2: سبد هم وزن. وزن سهام هر ده شرکت در سبد معادل 10% در نظر گرفته شده است.

نقل از: کارگزاری مفید

قصد شروع سرمایه‌گذاری در بورس را دارید؟ اولین قدم این است که افتتاح حساب رایگان را در یکی از کارگزاری‌ها انجام دهید:

برای سرمایه‌گذاری و معامله موفق، نیاز به آموزش دارید. خدمات آموزشی زیر از طریق کارگزاری آگاه ارائه می‌شود:

تنوع دارایی ارز دیجیتال در سبد سرمایه گذاری

وقتی صحبت از پول می شود ، همیشه خطر وجود دارد. هر سرمایه گذاری می تواند ضرر داشته باشد ، در حالی که یک موقعیت فقط پول نقد باعث می شود ارزش از طریق تورم به آرامی از بین برود. در حالی که ریسک قابل حذف نیست ، می توان آن را تنظیم کرد تا با اهداف خاص سرمایه گذاری یک فرد همسو شود.

تخصیص و تنوع دارایی مفاهیمی هستند که در تعیین این پارامترهای خطر نقشی اساسی دارند. حتی اگر تازه وارد سرمایه گذاری نشدید ، احتمالاً با اصول پشت سر آنها آشنا هستید زیرا این اصول هزاران سال است که وجود دارند.

در این مقاله مروری بر آنچه که هستند نمونه یک سرمایه گذاری پورتفولیو و نحوه ارتباط آنها با استراتژی های مدرن مدیریت پول ارائه می شود.

تخصیص و تنوع دارایی چیست؟

اصطلاحات تخصیص و تنوع دارایی اغلب به جای یکدیگر استفاده می شوند. با این حال ، آنها ممکن است به جنبه های کمی متفاوت مدیریت ریسک اشاره داشته باشند.

تخصیص دارایی ممکن است برای توصیف نمونه یک سرمایه گذاری پورتفولیو استراتژی مدیریت پول استفاده شود که به طور کلی نحوه توزیع سرمایه بین طبقات دارایی در پرتفوی سرمایه گذاری را مشخص می کند. از سوی دیگر ، تنوع بخشی ممکن است تخصیص سرمایه در آن کلاسهای دارایی را توصیف کند.

هدف اصلی این استراتژی ها به حداکثر رساندن بازده مورد انتظار در حالی که به حداقل رساندن خطر بالقوه است . به طور معمول ، این شامل تعیین افق زمانی سرمایه گذاری سرمایه گذار ، تحمل ریسک و گاهی اوقات در نظر گرفتن شرایط اقتصادی گسترده تر است.

به عبارت ساده ، ایده اصلی در پشت استراتژی های تخصیص دارایی و تنوع بخشی به این است که همه تخم های خود را در یک سبد قرار ندهید. ترکیب کلاسهای دارایی و داراییهایی که با هم همبستگی ندارند ، موثرترین راه برای ایجاد یک سبد متعادل است.

آنچه این دو استراتژی را به صورت ترکیبی قدرتمند می کند این است که ریسک نه تنها بین طبقات مختلف دارایی توزیع می شود بلکه در آن گروه های دارایی نیز توزیع می شود.

حتی برخی از کارشناسان مالی بر این باورند که تعیین استراتژی تخصیص دارایی ممکن است مهمتر از انتخاب خود سرمایه گذاری های فردی باشد.

نظریه نمونه کارها مدرن

نظریه نمونه کارها مدرن (MPT) چارچوبی است که این اصول را از طریق یک مدل ریاضی رسمیت می بخشد. این مقاله در مقاله ای توسط هری مارکوویتز در سال 1952 منتشر شد ، که بعداً برای آن جایزه نوبل اقتصاد را دریافت کرد.

دسته های اصلی دارایی به طور متفاوتی حرکت می کنند. شرایط بازار باعث می شود که یک کلاس خاص دارایی عملکرد خوبی داشته باشد ، ممکن است کلاس دارایی دیگری عملکرد ضعیفی داشته باشد. فرض اصلی این است که اگر یک کلاس دارایی عملکرد کمتری داشته باشد ، می توان ضررها را توسط کلاس دارایی دیگری که عملکرد خوبی دارد ، متعادل کرد.

MPT فرض می کند که با ترکیب دارایی های کلاس های دارایی غیر همبسته ، می توان نوسانات پرتفوی را کاهش داد. این امر همچنین باید عملکرد تعدیل شده توسط ریسک را افزایش دهد ، به این معنی که نمونه کارهایی با همان میزان ریسک بازده بهتری دارند. همچنین فرض می شود که اگر دو پورتفولیو بازدهی یکسان ارائه دهند ، هر سرمایه گذار نمونه یک سرمایه گذاری پورتفولیو منطقی پرتفوی را با ریسک کمتری ترجیح می دهد.

به بیان ساده ، MPT اظهار می دارد که ترکیب دارایی ها در یک نمونه کارها که با هم ارتباط ندارند ، کارآمدترین است.

تنوع دارایی ارز دیجیتال در سبد سرمایه گذاری – تخصیص و تنوع دارایی در سبد سرمایه گذاری

انواع کلاس های دارایی و استراتژی های تخصیص

در یک چارچوب اختصاصی دارایی ، کلاسهای دارایی را می توان به روش زیر دسته بندی کرد:

دارایی های سنتی – سهام ، اوراق قرضه و پول نقد.

دارایی های جایگزین – املاک و مستغلات ، کالاها ، مشتقات ، محصولات بیمه ، سهام خصوصی و البته مجموعه های رمزنگاری.

به طور کلی ، دو نوع عمده از استراتژی های تخصیص دارایی وجود دارد ، هر دو با استفاده از فرضیات ذکر شده در MPT: تخصیص استراتژیک دارایی و تخصیص دارایی تاکتیکی.

تخصیص دارایی استراتژیک یک رویکرد سنتی در نظر گرفته می شود که بیشتر مناسب یک سبک سرمایه گذاری منفعل است. اوراق بهادار مبتنی بر این استراتژی فقط در صورت تعویض تخصیص های مورد نظر براساس تغییر در افق زمانی یا مشخصات ریسک سرمایه گذار ، متعادل می شوند.

تخصیص دارایی تاکتیکی برای سبک های فعال تر سرمایه گذاری مناسب تر است. به سرمایه گذاران این امکان را می دهد تا نمونه کارهای خود را روی دارایی هایی که عملکرد بهتری در بازار دارند متمرکز کنند. این فرض را می گیرد که اگر بخشی از بازار عملکرد بهتری داشته باشد ، ممکن است به مدت طولانی تری از عملکرد خود بهتر باشد. از آنجا که به همان اندازه بر اساس اصول ذکر شده در MPT استوار است ، تا حدودی تنوع را نیز امکان پذیر می سازد.

شایان ذکر است که دارایی ها برای تأثیرگذاری متنوع لازم نیست کاملاً بی همبستگی یا همبستگی معکوس داشته باشند. فقط نیاز دارد که کاملاً با هم همبستگی نداشته باشند.

استفاده از تخصیص و تنوع دارایی به یک نمونه کارها

بیایید این نمونه ها را از طریق نمونه کارها در نظر بگیریم. یک استراتژی تخصیص دارایی ممکن است تعیین کند که نمونه کارها باید بین کلاسهای مختلف دارایی تخصیص زیر داشته باشد:

40٪ در سهام سرمایه گذاری کردند

20٪ در رمزگذاریها

10٪ به صورت نقدی

یک استراتژی متنوع سازی ممکن است که از بین 20٪ سرمایه گذاری شده در مجموعه های رمزنگاری را تعیین کند:

70 درصد باید به بیت کوین اختصاص یابد

15٪ به کلاه بزرگ

10٪ به سقف متوسط

پس از تخصیص تخصیص ها ، ممکن است عملکرد نمونه کارها به طور منظم کنترل و بررسی شود. اگر تخصیص ها تغییر کند ، ممکن است زمان تعادل مجدد باشد – نمونه یک سرمایه گذاری پورتفولیو به معنی خرید و فروش دارایی ها برای تنظیم نمونه کارها به نسبت مورد نظر. این به طور کلی شامل فروش بهترین عملکردها و خرید کم عملکرد است. انتخاب دارایی ها البته کاملاً به استراتژی و اهداف سرمایه گذاری فردی بستگی دارد.

دارایی های رمزپایه از ریسک پذیرترین کلاس های دارایی هستند. این نمونه کارها ممکن است بسیار خطرناک در نظر گرفته شود ، زیرا بخش قابل توجهی به مجموعه های رمزگذاری اختصاص یافته است. یک سرمایه گذار با ریسک پذیری بیشتر ممکن است بخواهد نمونه کارهای بیشتری را به عنوان مثال به اوراق قرضه اختصاص دهد ، یک کلاس دارایی با ریسک بسیار کمتر.