عرضه اولیه کوین یا توکن ICO

تفاوت‌های بنیادین زیادی در عرضه اولیه سهام، عرضه اولیه سکه و عرضه اولیه صرافی وجود دارد.
در تصویر زیر، خلاصه‌ای از این تفاوت‌ها را می‌توان مشاهده کرد:

کوین مرده چیست؟ شناسایی رمز ارزی که توسط بازار رها شده‌است

اگر در فرایند جنون‌وار ICO یا عرضه اولیه کوین در سال ۲۰۱۷ شرکت کرده‌اید احتمالا با مقوله کوین های مرده آشنا هستید. در غیر این صورت می‌توانید با خواندن این مقاله تقسیم‌بندی ما را در مورد کوین های مرده و محل آغاز فعالیت آنها بشناسید.

با وجود اینکه ارزهای دیجیتال یک مقوله انقلابی در هر دو زمینه تکنولوژی و بخش امور مالی به حساب می‌آیند اما تمام این ارزها ارزش حقیقی را برای هولدرهای خود به ارمغان نمی‌آورند. در حقیقت، اکثریت قریب به اتفاق آنها به همین صورت هستند.

صنعت رمزارز پر از بقایای کوین هایی است که در اصطلاح آنها را کوین های مرده خطاب می‌کنند و این کوین ها با شور و شوق بسیار زیادی راه اندازی و عرضه شدند اما در نهایت سود بسیار کم و حتی متمایل به صفر برای هر کسی داشتند که در این رویدادها شرکت کرده بودند. این کوین ها معمولا دچار مرگی ناهنجار و اکثرا عمدی می‌شدند زیرا سازندگان آنها سرمایه کاربران را از بستر پروژه بیرون می‌کشیدند و افرادی که در این پروژه‌ها سرمایه‌گذاری می‌کردند (که معمولا آنها را بگ هولدر خطاب می‌کنیم) را با این سوال که «چه بلایی بر سر ارزش پرتفولیوی من آمد؟» به حال خود رها می‌کردند.

کوین های مرده را چگونه بشناسیم؟

تعداد این کوین های مرده در طول فضای پر شور و شوق عرضه اولیه کوین (ICO) در سال ۲۰۱۷ که کل صنعت رمزارز را متحول کرد، افزایش قابل توجهی داشت. فرایندهای عرضه اولیه کوین موجب افزایش تعداد کوین های موجود از ۲۹ عدد به ۸۵۰ پروژه شد. در سال ۲۰۱۸، توسعه‌دهندگان بیش از ۱۲۰۰ پروژه رمزارز را راه اندازی کردند و حتی تعداد بیشتری از این پروژه‌ها را به این فضا افزودند. در ماه دسامبر سال ۲۰۲۰، تعداد کل ارزهای دیجیتال تقریبا نزدیک به ۸۰۰۰ عدد رسید. در طول این سال نوع جدیدی از کلاهبرداری تحت عنوان rugpulls موجب پدید آمدن نسل نوینی از کوین های مرده شد.

با این حال، باز هم تمام این کوین ها موفق به آغاز فعالیت خود و یا حفظ چرخه فعالیت تازه آغاز شده خود نشدند. در واقع، این احتمال وجود دارد که در حال حاضر نیز بسیاری از سرمایه‌گذاران کوین های مرده رمزارز را هولد کرده باشند و هنوز هم از آنها نگهداری می‌کنند.

کوین های مرده و ماهیت آنها

کوین های مرده دارایی‌های دیجیتال از پروژه‌هایی هستند که توسط سرمایه‌گذاران یا فعالان حوزه رمزارز ترک شده‌اند، تحت عنوان کلاهبرداری شناخته شده‌اند، از نقدینگی کمی برخوردار بودند و یا به هر دلیلی بودجه کافی را جذب نکرده‌اند. دلایل بسیار زیادی وجود دارند که یک کوین را مرده بنامیم اما دلایلی که ذکر کردیم از مهمترین دلایلی هستند که موجب می‌شوند تا کوین های متفاوت را کوین های مرده بنامیم.

بر اساس برخی از معیارهای دیگری که در فضای رمزارز موجود هستند، این کوین ها را شِت کوین می‌نامیم و این به معنای کوین هایی است که کاملا ارزش خود را از دست داده‌اند و همچنان در اعماق بخش تاریک فضای رمز ارز و در ناامیدکننده‌ترین بلاک چین ها به پرسه زدن خود ادامه می‌دهند. هیچ امیدی برای زنده شدن دوباره این پروژه‌ها وجود ندارد و اکثر سرمایه‌گذاران و افراد مختلف این کوین های مرده را برای همیشه ترک کرده‌اند و در اصطلاح «بدون ذخایر اکسیژن به رقابت خود برای سفر به ماه ادامه می‌دهند.»

شما معمولا می‌توانید با کلیک کردن بر روی گزینه «نمایش تمامی موجودی‌ها» یا همان Show All Balances در بخش کیف پول بایننس (Binance) خود، و یا با جستجو کردن در آدرس عمومی کیف پولتان این کوین های مرده را بیابید. این هشدار را به یاد داشته باشید که هر یک از کاربران رمزارز که بیش از دو سال سابقه سرمایه‌گذاری را داشته باشد، ممکن است دیدگاه خاصی در مورد کوین هایی داشته باشد که به زودی به سقف ارزشی خود می‌رسند و تحمل چنین نظرهایی از دید بسیاری از افراد دشوار است.

در حال حاضر وب سایت‌هایی مثل Coinspy و Deadcoins در حال فعالیت کردن هستند که پروژه‌های رمزارز شکست خورده‌ای که در این فضای مرده به صورت شناور وجود دارند را ردیابی می‌کنند. انتشار گزارش و اطلاعیه‌های متفاوت در مورد کوین های مرده می‌تواند به نحوی برای شما درآمدزا باشد و امنیت پول شما را حفظ کند یا حتی به شناخت بیشتر شما در مورد این سایت‌ها عرضه اولیه کوین یا توکن ICO منجر شود.

راه‌های شناسایی کوین های مرده

در ادامه راه‌هایی را نشان خواهیم داد که به واسطه آنها می‌توانید پروژه‌هایی که توسط بازار رها شده و امیدی به آینده آنها نیست را شناسایی کنید.

پروژه‌های کلاهبرداری که شبیه به پروژه‌های رمزارز عمل می‌کنند

پروژه‌های کلاهبرداری در حقیقت پروژه‌های رمزارز مانندی هستند که به سرمایه‌گذاران، بازپس‌دهی پول با مقادیر بالا را وعده می‌دهند و پس از اینکه این سرمایه‌گذاران سرمایه خود را به این پروژه‌ها تخصیص دادند به وعده‌های پوچ خود ادامه می‌دهند. متاسفانه اینطور تخمین زده شده است که بیش از ۸۰ درصد کل پروژه‌های ICO در سال ۲۰۱۷ بدون شک در دسته پروژه‌های کلاهبرداری جای دارند.

حجم معاملات با مقدار کم و ناچیز

همه پروژه‌هایی که با حسن نیت فعالیت خود را آغاز می‌کنند با انتظارات سطح بالا و بهترین اهداف و دیدگاه‌ها به مسیر خود ادامه می دهند و معتقد هستند که بین تریدرها یا همان مبادله‌کنندگان ارز دیجیتال محبوبیت خود را کسب می‌کنند. با این حال، برخی از این پروژه‌ها به دلیل محدود بودن لیستینگ یا همان لیست شدن کوین ها در صرافی‌های پیشگام، دچار مشکل پایین بودن حجم معاملات می‌شوند. در فضای ارز دیجیتال اینطور تخمین زده شده است که حداقل تا ۶۰ درصد از کل پروژه‌ها با مشکل کمبود نقدینگی مواجه هستند.

به صورت کلی، حجم پایین معاملات به این معناست که آن دارایی رمزارز یا فاقد سوددهی کافی بوده و یا نتوانسته توجه تریدرها را به خود جلب کند. این دلایل در اکثر مواقع موجب ترک شدن پروژه توسط سرمایه‌گذاران می‌شود. بر اساس آمار، شش کوین از هر ده کوینی که حجم معاملات پایینی دارند دیگر توسط توسعه‌دهندگان خود حمایت نمی‌شوند. پلتفرم‌هایی که کوین های مرده را ردیابی می‌کنند یک ارز دیجیتال را هنگامی مرده و یا ترک شده به حساب می‌آورند که حجم تبادلات کمتر از ۱۰۰۰ دلار در بازه زمانی سه ماهه داشته باشد.

پروژه‌های مسخره

پروژه‌های مسخره یا پروژه‌هایی که شوخی به حساب می‌آیند معمولا برنامه مشخصی ندارند اما همچنان به دنبال سرمایه‌گذاری هستند و گاهی اوقات نیز سود قابل توجهی فراتر از آنچه انتظار داشتند دریافت می‌کنند. نکته جالب توجه اینجاست که برخی از علاقه‌مندان حوزه رمزارز ارزش خاصی را درون این پروژه‌ها مشاهده می‌کنند و به نحوی پول خود را بر روی آنها شرط‌بندی می‌کنند. به عنوان مثال، توکن بی‌مصرف اتریوم (UET) یا همان Useless Ethereum Token یک فرایند عرضه اولیه توکن (ICO) را برگزار کرد و بیش از ۳۰۰۰۰۰ دلار سرمایه جذب کرد.

در شرایطی که پروژه‌هایی از این قبیل مثل دج کوین (Dogecoin) و میم کوین (MEMEcoin) به فعالیت نسبتا موفق خود ادامه می‌دهند، به ازای هر کوین شوخی یا مسخره‌ای (بی‌برنامه) که راه خود را به وادی موفقیت پیدا می‌کند ۹ پروژه دیگر از این دست با خاک یکسان شده و از میان می‌روند. در لیست فعلی کوین های مرده در فضای کریپتو یا رمزارز ، پروژه‌های مسخره ۳ درصد از آمار را به خود اختصاص داده‌اند.

کمبود و یا عدم وجود منابع مالی

شکست در روند جذب بودجه و یا نداشتن منابع مالی کافی برای حمایت کردن از توسعه پروژه ممکن است کل پروژه را از بین ببرد. نزدیک به ۳.۶ درصد از کوین های مرده از این قبیل هستند. با توجه به موضوعی که ذکر کردیم لازم است بدانید که شکست خوردن در روند جذب سرمایه و منابع مالی به معنای عدم سودمند بودن و یا قابل اجرا نبودن پروژه نیست. ممکن است دلیل ساده این امر تنها این باشد که پروژه مورد بحث ما به اندازه کافی حاشیه سود مورد نظر برای سرمایه‌گذاران را به صورت برجسته جلوه نداده است تا آنها را به خود جذب کند.

مثال‌های جالب توجهی از کوین های مرده

بیت کانکت (BitConnect) یا BCC بزرگترین طرح Ponzi یا کلاهبرداری در صنعت رمزارز بود. این پلتفرم طراحی شده بود تا بتوان در بستر آن بیت کوین را با ارز بومی این پلتفرم ترید کرد و یلدهای با ارزش بالا دریافت کرد.

یک ربات وظیفه محاسبه کردن بازده یا یلد را به صورت برنامه‌ریزی شده بر عهده داشت اما با این حال، محاسبات موجب تعجب و تحیر سرمایه‌گذاران شد و در اصطلاح «موجب عرضه اولیه کوین یا توکن ICO بالا آمدن ابروی آنها» شد. پیامدها و مشکلات این پلتفرم با فرا رسیدن پایان سال ۲۰۱۷ آغاز شد و این همزمان با نگرانی‌های قانون‌گذاران و تنظیم‌کنندگان انگلیس در رابطه با قانونی بودن کل این فرایند بود.

BitConnect به لطف درخشش بیت کوین در سال ۲۰۱۷ و بودجه‌ای که فرایند مارکتینگ یا بازاریابی در اختیار این پلتفرم قرار داده بود موفقیت اولیه خود را کسب کرد. با این حال در سال ۲۰۱۸، قانون‌گذاران در تگزاس این پروژه را یک طرح Ponzi یا کلاهبرداری نامیدند. کمی بعد از این، این پلتفرم از کار افتاد و قیمت BCC به میزان ۹ درصد رکود کرد. در مدت زمان کمی نیز فراخوان این نماد بدنام توسط مشوق پیشگام، Carlos Matos، تحت عنوان زنگ مرگ BitConnect نام گرفت و از آن زمان تا کنون به یکی از ماندگارترین شوخی‌های حوزه رمزارز مبدل شد. همه با هم و با صدای بلند بگویید دوستان: بیت کانِکت!

پروژه بعدی مقوله کوین های مرده مورد بحث ما آئرون (Aeron) یا ARNX نام دارد. آئِیا از اینکه این کوین مرده را خریداری کردید پشیمان نیستید؟ در حقیقت، ARNX یکی از کوین‌های قابل ترید موجود در صرافی بایننس بود. این صرافی بعدها این کوین را از لیست خود حذف کرد و قیمت آن را تا ۹۰ درصد کاهش داد.

بنیانگذار این پروژه بیش از ۱۰۰۰۰ توکن را برای عرضه مینت کرد اما هیچوقت این توکن ها را در جامعه هدف خود توزیع نکرد. متاسفانه، کسی که این مشکل را در پلتفرم‌های شبکه اجتماعی مطرح کرد بلاک شده است. با این وجود، هسته اصلی این تیم خاطر نشان کرد که کوین های اضافی که در نظر گرفته است را بعدها منتشر می‌کند. در ادامه این ماجرا این تیم در طول یک بازه زمانی هفت روزه این کوین های لاک شده را منتشر کردند و تاثیر منفی بیشتری بر روی قیمت آن گذاشتند.

وگاس کوین (VegasCoin) یا VEGCOIN یکی دیگر از این قبیل کوین های مرده است که مثالی از یک پروژه ترک شده به حساب می‌آید. بر اساس گزارش‌ها، این پروژه توسط کمپانی دیگری خریداری شد که اکنون فعالیت خود را متوقف کرده است. هدف VEGCOIN اکوسیستم شرط‌بندی موجود در فضای ورزشی بود.

دلیل اصلی مرگ پروژه بعدی ما یعنی استوریوم (Storeum) یا STO، کمبودهای بازار بود. در وب سایت این پلتفرم، دفتر سفارسی ثبت شده است که تنها ۱۸ ورودی در آن وجود دارد. عمق نقدینگی این پروژه نیز به شرح صفر کوین اتریوم (ETH) با قیمت ۰.۰۰۰۰۱۲ دلار است. به هر حال باید بگوییم که این پروژه بر خلاف نامی که دارد، ذخایر ارزش بزرگی را عرضه نمی‌کند.

پروژه بعدی صفر بیت کوین (0xBitcoin) یا 0xBTC نام دارد. اولین 0xBTC در سال ۲۰۱۸ استخراج شد و به قیمتی تا حدود ۵ دلار دست یافت. بعدها قیمت این کوین کاهش شدیدی را تجربه کرد و به ۰.۱۰ دلار رسید. در نتیجه، تیم اصلی پروژه آن را ترک کردند.

چگونگی دوری کردن از پروژه‌هایی که ممکن است به کوین های مرده مبدل شوند

در اکوسیستم گسترده رمزارز این امری محتمل به حساب می‌آید که یکی از کوین های مرده را در پرتفولیوی خود ثبت کرده باشید. با این حال، به خرج دادن دقت کافی در هنگام سرمایه‌گذاری کردن در آلتکوین ها می‌تواند دیدگاه خوبی را از پروژه‌های قابل اعتماد به شما بدهد.

به عنوان مثال، شما می‌توانید با ارزیابی کردن وعده‌های ROI که کوین های مرده مربوط به بخش کلاهبرداری در حوزه رمزارز ارائه می‌کنند از آنها دوری کنید. اکثر این مدل از پروژه‌ها وعده بازپس‌دهی ضمانت شده را به شما می‌دهند فارق از اینکه رمزارزها بسیار ناپایدار و پر از نوسان هستند.

چگونه کوین های مرده در حال فعالیت را شناسایی کنیم؟ بررسی حضور و فعالیت یک پروژه در پلتفرم‌های شبکه‌های اجتماعی می‌تواند یکی از روشنگرهای در دسترس شما برای کوین های مرده آینده باشد. علاوه بر این، کوین های کارآمد و مناسب در لیست صرافی‌های معتبری مثل بایننس که از نقدینگی در گردش بالایی برخوردار هستند نیز ذکر شده‌اند.

بقا، زنده ماندن مقوله اصلی است

کوین های مرده معمولا توسعه و پیشرفت را از لیست کاری خود کنار گذاشته‌اند. خوش‌بختانه، دانستن صرف این موضوع که چنین انواعی از ارزها وجود دارند کافیست تا سرمایه‌گذاران تصمیم آگاهانه خود را بگیرند.

در شرایطی که کوین های مرده به صورت روزافزون در حال ایجاد توهم پروژه خوب هستند، سرمایه‌گذاران می‌توانند با تکیه بر بررسی گسترده پیشینه این پروژه‌ها، اظهارنامه‌های بازده سود، قابلیت در دسترس بودن در صرافی‌ها و حجم مبادلات، به سادگی یک ارز ارزشمند را از این دریای پروژه‌ها

ICO یا عرضه اولیه ارز چیست؟

ICO یا عرضه اولیه ارز روشی برای جذب سرمایه و جمع آوری وجوه از طریق ارزهای رمزپایه است. استفاده از ICO بیشتر در پروژه هایی که هنوز پلتفرم، محصول یا خدمات بلاک چین خود را بطور کامل توسعه نداده اند کاربرد دارد.

همانطور که گفته شد، ICO یک راه جذب سرمایه جمعی برای شروع کار یک پروژه است. آن ها یک توکن یا رمزارز می سازند که برای رسیدن به هدفشان به آن نیاز دارند و بخشی از آن را به عموم مردم می فروشند تا پروژه خود را شروع کنند و یا ادامه دهند. بنابراین مردم اساساً توکنی را خریداری می کنند که لزوماً هنوز کار خاصی انجام نمی دهد، ولی توسط یک تیم با یک سابقه مشخص و همچنین برنامه فنی دقیق پشتیبانی می شود. پرداخت ها بطور معمول با بیت کوین یا اتریوم انجام می شود، در بعضی مواقع ارزهای فیات نیز پذیرفته می شود.

سرمایه گذاران در عرضه اولیه کوین ها شرکت می کنند با امید و انتظار رشد شرکت در آینده. آن ها امیدوارند که به عنوان حامیان اولیه یک پروژه رمزارز، بازده خوبی در سرمایه گذاریشان بدست آورند.

ارزهای رمزپایه به واسطه ICO مفهوم سرمایه گذاری عمومی و فروش جمعی را تغییر و تحول اساسی دادند، ICOها به شرکت ها این اجازه را می دهند که بدون مقررات دست و پاگیر از عموم مردم میلیون ها دلار جذب سرمایه کنند.

یک ICO چگونه کار می کند؟

ICO معمولا با IPO (عرضه اولیه عمومی) اشتباه گرفته می شود، اما این دو باهم متفاوت هستند. IPO معمولاً برای شرکت های تأسیس شده که جزئی از سهام مالکیت شرکت خود را بعنوان راهی برای جمع آوری وجوه به فروش می رسانند، اعمال می شود. در مقابل آن ICO نیز به عنوان یک مکانیزم جذب سرمایه مورد استفاده قرار می گیرد که به سرمایه گذاران این امکان را می دهد تا در مراحل اولیه پروژه با خریداری ارزهای آن پروژه، بر روی آن سرمایه گذاری کنند، اما آن ها هیچ مالکیتی از شرکت را خریداری نمی کنند و فقط کوین های آن پروژه را خریداری می کنند. بطور معمول توکن های ICOها بر روی بلاک چین اتریوم، براساس استاندارد ERC-20 ایجاد می شوند.

استاندارد ERC-20 چیست؟

اگر قرار باشد توکن به وجود آمده در یک صرافی موجود و قابل دسترس باشد، آن صرافی باید برای هر توکن یک کد سفارشی بنویسد تا بتواند با قرارداد هوشمند آن توکن ارتباط برقرار کند. این جریان برای خدمات رسانی ولت ها (کیف پول) هم صدق می کند. پشتیبانی از صدها توکن خیلی پیچیده و بسیار زمان بر است. پس به جای آن استاندارد ERC-20 به کاربران معرفی شد. ERC مخفف Ethereum Request for Comments است، عدد 20 هم به یک طرح پیشنهادی برمی‌گردد که قرار است در توکن ها نوعی ساختار را به وجود بیاورد. در ERC-20 دیگر نیازی نیست صرافی ها و کیف پول ها بیشتر از یک کد بنویسند. بدین ترتیب توکن های جدید سریعتر به صرافی ها اضافه یا به اصطلاح لیست می شوند. همچنین کیف پول های مختلف از جمله my ether بدون نیاز به آپدیت از تمامی توکن های مبتنی بر این استاندارد پشتیبانی می کند.

با درنظر گرفتن استاندارد ERC-20 ، یک شرکت ممکن است برای ایجاد و انتشار ارز دیجیتال خود از قراردادهای هوشمند اتریوم استفاده کند، پروتکل ERC-20 مجموعه ای از قوانینی که شرکت باید به منظور صدور توکن بر روی بلاک چین اتریوم رعایت کند را تعریف می کند و قراردادهای هوشمند اطمینان حاصل می کند که از این قوانین به درستی پیروی می شود.

به جز اتریوم، پلتفرم های دیگری نیز وجود دارند که از ساخت و صدور ارز دیجیتال جدید پشتیبانی می کنند مانند: Stellar،NEM،NEO،Waves. همینطور شرکت هایی هم وجود دارند که دارای بلاک چین اختصاصی می باشند و تصمیم می گیرند ارز دیجیتال خود را بر روی پلتفرم خود صادر کنند.

زمانی که بنیانگذاران استارت آپ ها توکن های خود را ایجاد کردند، باید سرمایه گذاران را متقاعد کنند که از پروژه آن ها حمایت کنند. این امر اغلب با ایجاد یک وایت پیپر (مقاله ای که اطلاعاتی راجع به پروژه ارائه می دهد) که اهداف شرکت و نحوه عملکرد پروژه را توصیف می کند، حاصل می شود. بنیانگذاران همچنین یک وب سایت طراحی می کنند که در آن اطلاعات بیشتری راجع به پروژه و اعضای آن پروژه داده می شود. زیرا گاهی اوقات تیم آن پروژه، اشخاص مطرحی هستند و این امر در اعتبار آن ICO تأثیر مثبت می گذارد.

چرا شرکت ها ICO را به اجرا در می آورند؟

ICO می تواند روشی مؤثر در افزایش بودجه یک پروژه باشد و برای استارت آپ ها این امکان را فراهم می کند مبلغی برای سرعت بخشیدن به روند پروژه دریافت کنند، پروژه ای که ممکن است حتی شروع به کار نکرده باشد. در صورتی که بعید است بسیاری از این شرکت های کوچک بتوانند از راه دیگری تأمین سرمایه کنند. همچنین بعید است که این استارت آپ ها بتوانند از مؤسسات مالی سنتی فقط با ارائه یک وایت پیپر، وام دریافت کنند. خصوصاً در فضای رمزنگاری که عدم تنظیم مقررات باعث عدم تمایل بخشی از این مؤسسات می شود.

در حالی که شرکت های نوپا و استارت آپ ها دربرگیرنده بخش عمده ای از ICO ها هستند، دسته دیگری نیز هستند که از این امکان استفاده می کنند، این دسته شامل شرکت هایی است که از قبل، خارج از فضای بلاک چین و رمزارزها وجود داشتند و در حال انجام ICO جهت جذب سرمایه هستند تا پروژه خود را بر روی سیستم مبتنی بر بلاک چین با هدف غیرمتمرکز کردن تجارت خود، اجرا کنند. این عمل ICO معکوس (reverse ICO) نامیده می شود.

قانون گذاری

امروزه تعداد فزاینده ای از سیستم جذب سرمایه ICO در تمام دنیا توجه تنظیم کنندگان قوانین را به خود جلب کرده است، و مقررات، موضوعی داغ در حوزه کریپتوکارنسی است. در ایالات متحده SEC (کمسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده) و CFTC (کمسیون معاملات آتی کالا) دو مؤسسه نظارتی هستند که بطور مداوم در مورد چارچوب نظارتی ICO ها و ارزهای رمزپایه بحث می کنند.

تنظیم قوانین بخش ICOها هنوز در مراحل ابتدایی است و هنوز هیچ قوانین یکنواختی در کشورهای مختلف وجود ندارد. از یک سو، مقررات بیش از حد احتمالا مانع رشد و توسعه جامعه ارزهای رمزپایه و فناوری بلاک چین می شود. از سوی دیگر، برخی معتقدند که مقررات احتمالا مشروعیت بیشتری به فضا می بخشد و ترس های مؤسسات مالی سنتی که تاکنون تمایلی برای ورود به این حوزه از خود نشان نداده اند، کاهش می یابد. همچنین بسیاری معتقدند که باید تعادل را در نظر گرفت و فضای کریپتوکارنسی نباید یک فضای مالی بی قانون باشد، اما باید به اندازه کافی هم آزاد باشد تا خارج از محدوده سیستم های مالی سنتی کار کند.

در حالی که در برخی از کشورها از جمله چین و کره جنوبی، ICOها را غیرقانونی اعلام کردند، وزیر امور خارجه ایالات متحده بیانیه ای در مورد ICOها منتشر کرد و به سرمایه گذاران هشدار داد که قبل از شرکت در یک ICO، احتیاط های لازم را انجام دهند. SEC همچنین اعلام کرد که برخی از ICOها ممکن است بتواند به عنوان اوراق بهادار واجد شرایط باشند و در این صورت تابع مقررات مربوط به اوراق بهادار فدرال هستند.

نتیجه گیری

ICOها از ارزهای رمزپایه به عنوان ابزار اصلی تأمین بودجه خود استفاده می کنند و به همین ترتیب راه جدیدی را برای مشاغل نوآورانه و ایده های جدیدی که قرار است با استفاده از تکنولوژی بلاک چین فعالیت خود را شروع کنند، ارائه می دهند. همچنین به پیشرفت روزافزون بلاک چین و رمزارزها کمک زیادی می کند.

ICOها فقط در سال 2018 بیش از 20 میلیارد دلار سرمایه جذب کرده عرضه اولیه کوین یا توکن ICO اند. درحالی که این کار یک راه عالی برای جذب سرمایه در پروژه های کوچک توسط افراد فعال و خوش فکر است، اما مشکلاتی هم دارد که شاید متوجه آن شده باشید. ICOها معمولا برای شروع فروش نیاز به چیز خاصی ندارند. از حق نگذریم، تعداد زیادی ICO معتبر و موفق وجود دارند که تکنولوژی های مفیدی را توسعه دادند و یا درحال توسعه آن هستند. اما این امر تغییری در این واقعیت عرضه اولیه کوین یا توکن ICO که شروع یک ICO تنها نیاز به یک وبسایت و تعدادی توکن دارد ایجاد نمی کند. این امر منجر به تعداد بسیار زیادی کلاهبرداری شده است. زمانی که افراد سودجو تیم های قلابی، وبسایت های پر زرق و برق و توکن های بی ارزش تولید می کنند تا مردمی که به دنبال افکار بزرگ و رویایی در آینده هستند را گول بزنند و عملاً هیچ نظارت و پاسخگویی وجود ندارد. این موضوع نشان می دهد که در فضای ارزهای رمزنگاری شده، تحقیق کردن در مورد هرچیزی که با آن مواجه می شوید و همینطور تلاش برای گرفتن تصمیمات آگاهانه، اهمیت زیادی دارد. اگر کاملاً مطمئن نیستید، بهترین راه احتیاط کردن است. زمانی که شما بیت کوین یا اتریوم خود را به یک پروژه دادید، اگر مشخص شود که پروژه ای که گمان می کردید از آن حمایت می کنید، واقعی نیست، هیچ بازگشتی وجود ندارد. بنابراین مراقب باشید، در مورد تیم ها تحقیق کنید، در مورد سرمایه و امکان پشتیبانی از سوی پروژه، به خوبی فکر کنید و امنیت خودتان را در اولویت قرار دهید.

عرضه‌ اولیه‌ سکه (ICO) چیست؟ هر آنچه که باید بدانید

امروزه در بین فعالان حوزه ارزهای دیجیتال این جملات زیاد شنیده می شود که یک استارتاپ توانسته است با فروش توکن‌هایش سرمایه زیادی را جذب ‌کند، این موضوع یکی از جذاب‌ترین نوآوری‌هایی است که با ورود ارزهای دیجیتال به دنیای ما بوجود آمده است. اگر شما هم علاقه مند به جذب سرمایه گذار و آشنایی با مفاهیم عرضه اولیه سکه (ICO) هستید با ما در ادامه این مقاله همراه باشید.

عرضه اولیه سکه یا آیکو (ICO)

عرضه اولیه سکه یا ICO یک رویداد جمع آوری سرمایه (Crowdfunding)، برای استارت آپ ها می باشد که توسط ارزهای دیجیتال تامین مالی لازم برای راه‌اندازی یک ایده را فراهم می کند. در سال های اخیر استارت آپ هایی بوجود آمده اند که از طریق جذب سرمایه به روش عرضه اولیه سکه یا همان آیکو (ICO) توانسته اند موفقیت چشمگیری نصیب خود کنند.

در این روش سرمایه‌گذاران می‌توانند بر روی پروژه‌های استارت آپی جدید سرمایه‌گذاری کنند و در ازای سرمایه جذب شده، به سرمایه گذاران توکن (Token) مخصوصی که در اکوسیستم آن ها تعریف شده است تعلق می گیرد. در مقاله ای جداگانه در مورد توکن ها صحبت کردیم، اما بطور کلی به هر دارایی قابل معامله توکن (Token) می گویند.

اساسا در پروژه هایی که مبتنی بر بلاک چین پیاده سازی می شوند، تیم توسعه دهنده توکن هایی مخصوص برای پروژه خود در نظر می گیرد و افراد با استفاده از آن توکن ها می‌توانند در پروژه شرکت کنند. این توکن‌ها بر روی یک بلاک چین عمومی قابل عرضه می باشند و هر فردی می‌تواند مالکیت آنها را اعتبارسنجی کرده و در صورت تمایل به شخص دیگری انتقال دهد.

مفهوم ICO چیست؟

ICO (آیکو) مخفف عبارت (initial coin offering) یا اصطلاحا عرضه اولیه سکه است، بدین معنی که شرکت‌‌ها از طریق ICO می‌توانند با عرضه‌ی اولیه‌ی کوین یا همان ارز خود، سرمایه جذب کنند. این روش برای اولین بار در سال 2013 اجرایی شد و به عنوان روشی برای سرمایه‌گذاری بر روی پروژه‌‌‌هایی که در مرحله آزمایش قرار دارند شناخته شد. اغلب پروژه هایی که از ICO استفاده می کنند شامل یک تکنولوژی جدید در بلاک‌چین، یک شبکه یا سیستم، یک اپلیکیشن و غیره می‌باشند.

چگونه می توان از آیکو (ICO) استفاده کرد؟

بدون شک هر استارت آپی برای راه اندازی نیازمند سرمایه است تا بتواند سریعتر پیشرفت کند. ICO این بستر را به وجود آورده تا افراد مختلف از سراسر دنیا بتوانند بر روی پروژه های کارآمد سرمایه گذاری کنند. سرمایه گذاران بزرگ و کوچک در مقابل سرمایه اختصاص داده، توکن بلاک‌چینی دریافت می‌کنند. حال اگر توکن‌ها در صرافی‌ها معتبر دنیا همچون کوین بیس و بایننس مورد پذیرش قرار بگیرند و اصطلاحا لیست (List) شوند، با افزایش قیمت فراوانی همراه خواهند شد.‌ این امر سبب شده تا سرمایه‌گذاران زیادی به ICO ها علاقه‌مند شوند.

ایده اولیه پروژه های استارتاپی توسط وایت پیپر (White Paper) یا همان اوراق سفید ارائه می شود و در آن به شرح کامل و نحوه کارکرد پروژه پرداخته می شود که البته می تواند بسیار سود‌آور و یا کاملاً اشتباه و دروغ باشد.

بنابر این در فاز اول طراحی یک ICO، استارت آپ ها بعد از ارائه White Paper، سرمایه مورد نیاز خود را برای اجرای یک پروژه به چند بخش تقسیم می کنند. همچنین توکن اختصاصی استارت آپ به عنوان سیستم پولیِ شرکت در این بخش تعریف می شود. در واقع توکن‌های معرفی شده همان سهم دیجیتالی هستند که در بستر بلاک‌چین توسعه پیدا می‌کنند و به هر یک از سرمایه گذاران بسته به میزان سرمایه شان، تعدادی از آن سهم های دیجیتالی تعلق می گیرد که در تمام صرافی‌‌های ارز دیجیتال قابل خرید و فروش هستند.

به عنوان مثال رمز ارز اتریوم (ETH) یکی از موفق ترین ارزهایی به شمار می رود که توسط عرضه اولیه سکه یا همان آیکو (ICO) بوجود آمده است. در آن زمان افراد مختلف در ICO اتریوم سرمایه گذاری کردند و در عوض ICO به آن ها تعدادی توکن ETH داد.( ETH همان ارز دیجیتالی است که مبتنی بر بلاک چین اتریوم پیاده سازی شده است). موفقیت عرضه اولیه سکه اتریوم باعث شد که اقبال بسیاری از افراد به سمت این ارز دیجیتالی روی گردان شود و در صنایع و حوزه های مختلف مورد استفاده قرار گیرد.

سوال مهمی که در این جا ممکن است مطرح شود این است که قبل از تکمیل پلتفرم، توکن‌ها بر روی چه بستری عرضه می شوند؟

شبکه بلاک چین عمومی اتریوم این امکان را برای ارائه عرضه‌ی اولیه‌ی توکن‌ها فراهم کرده است. علاوه بر این اگر بخواهیم ویژگی های انتقال‌پذیری و اعتماد مالکیت را برای توکن ها ایجاد کنیم، از بسترهایی که در ارزهای دیجیتال نئو و ویوز بوجود آمده استفاده می کنیم. در حقیقت لازم نیست کوین جدیدی برای اکوسیستم خود از صفر بسازید، بلکه می‌توانید آن را بر اساس کوین های موجود ایجاد کنید!

قوانین عرضه اولیه سکه یا ICO چیست؟

در حال حاضر برای راه اندازی آیکو (ICO) نیازی به اخذ مجوز از نهاد خاصی وجود ندارد، با این حال در برخی از کشورها قوانین ویژه ای برای آن تبیین شده است. مثلا سازمان بورس اوراق و بهادارآمریکا با شیوه ICO برای جذب سرمایه گذاران مخالفت کرده و قوانین سختی را در حوزه وضع کرده عرضه اولیه کوین یا توکن ICO است. وجود این قوانین‌ سخت گیرانه باعث عدم حمایت استارت آپ ها از این کشورها می شود و مردم‌ این کشورها نمی توانند توکن خریداری کنند.

انواع ICO

ICO ها از دو دیدگاه متفاوت مورد بررسی قرار می گیرند، از نظر ماهیت پروژه های استارت آپی و همینطور نحوه ارائه عرضه اولیه. در ادامه به بررسی کامل هر یک می پردازیم.

ماهیت پروژه ها در ICO

عرضه اولیه توکن از لحاظ ماهیت پروژه به چند دسته تقسیم می‌گردد:

ICO ارگانیک (Organic)

در پروژه های ICO ارگانیک، پیاده‌سازی آنها فقط با استفاده از فناوری بلاک چین و ارزهای دیجیتال امکان‌پذیر خواهد بود. بدین معنی که این نوع از پروژه ها نمی‌تواند بر بستر زیرساخت فعلی وب محقق شوند. پروتکل اتریوم نمونه ای از ICO های ارگانیک به حساب می آید که برای اجرای قراردادهای هوشمند مورد استفاده قرار می گیرد.

ICO مصنوعی (Artifitial)

ICO مصنوعی در واقع همان پروژه‌های قدیمی‌ای هستند که با وایت پیپر جدید به دنبال جذب سرمایه گذار و ارتقای کسب و کار خود می باشند. این پروژه ها معمولا از زیرساخت های مناسبی برخوردار نیستند و دیر یا زود از چرخه بازار ارزهای دیجیتال (کریپتوکارنسی) حذف می شوند.

ICO ساختگی (Synthetic)

ICO ساختگی زمانی بوجود می آید که یک شرکت بزرگ و با مشتریان زیاد، قصد داشته باشد به حوزه ارزهای دیجیتال و توکنیزایسون (tokenization) سازمان خود وارد شود. این حوزه برای بسیاری از شرکت های بزرگ می تواند راهکاری هوشمندانه باشد.

ICO مضحک (LOL)

بعضیاز ICO ها به هیچ یک از دسته های ذکر شده تعلق ندارند و صرفا برای شوخی و خنده طراحی شده اند!

دوج‌کوین (Dogecoin) نمونه بارز این نوع از ICO هاست. دوج‌کوین ابتدا تنها یک شوخی بود اما در حال حاظر بازاری به ارزش ۱۲۵ میلیون دلار دارد.

روش های عرضه اولیه در ICO

ICO ها از لحاظ روش های ارائه توکن به 4 دسته کلی تقسیم می شوند:

عرضه‌ اولیه‌ی توکن (Initial Token Offering)

عرضه‌ اولیه‌ی توکن (ITO) در واقع همان عرضه‌ اولیه‌ی کوین است با این تفاوت که در آن ارز دیجیتال جدیدی تولید نمی شود و پروژه بر بستر بلاک‌چین‌های موجود نظیر پلتفرم اتریوم ایجاد می گردد.

عرضه‌ توکن اوراق بهادار (Security Token Offfering)

عرضه‌ توکن اوراق بهادار (STO) به اموالی گفته می شود بر گرفته شده از سیستم سهام سنتی می باشد. این توکن‌ها مانند اوراق بهادار واقعی هستند پشتوانه ای نظیر دارایی‌ها، سود و درآمد شرکت دارند. بنابراین می‌توانند به عنوان راه‌حلی برای نگرانی‌های دولت باشند.

عرضه‌ اولیه‌ توکن برگشت پذیر (Reversible initial coin offering)

عرضه‌ اولیه‌ی سکه برگشت پذیر (RICO) یک روش برای جذب سرمایه است توسط آن سرمایه گذاران می توانند توکن‌های خریداری شده‌ی خود را در هر مرحله از پروژه پس داده و پول خود را باز پس گیرند.

عرضه‌ اولیه‌ توکن تعاملی (Interactive Initial Coin Offering)

عرضه‌ اولیه‌ توکن تعاملی (IICO) در حقیقت به عنوان پرکاربرد ترین روش برای ICO شناخته می شود که توسط سازنده اتریوم، ویتالیک بوترین مطرح شد. در این روش تمامی افراد شرکت‌کننده دارای یک سقف سرمایه‌گذاری هستند که اگر از چیزی که وعده داده شده بگذرد، اتر به سرمایه‌گذار بازگردانده می‌شود.

تفاوت عرضه اولیه سکه (ICO) با عرضه اولیه عرضه اولیه کوین یا توکن ICO سهام در بورس (IPO)

امروزه بسیاری از شرکت ها به علت رشد و گسترش ارزهای دیجیتال، نسبت به ارائه توکن ها و شبیه‌سازی عرضه اولیه سهام علاقه مند شده اند تا با استفاده از قرارداد‌های هوشمند در بلاک‌چین اتریوم بتوانند سهام های خود را بصورت دیجیتال یا همان توکن ارائه کنند.

اما بطور کلی تفاوت هایی میان آیکو (ICO) و عرضه اولیه سهام (IPO) وجود دارد که در ذیل به آن ها اشاره می کنیم:

• ICO کاملا بر بستر اینترنتی انجام می‌گیرد.
• برای شرکت در ICO نیازی به داشتن حداقل سرمایه اولیه به عنوان ضمانت وجود ندارد.
• راه اندازی ICO نیازی به اخذ مجوز ندارد.
• نقد کردن توکن‌ها در ICO از فروش سهام راحت‌تر است.
• ریسک و کلاهبرداری در آیکو (ICO) بالاتر است.

علاوه بر موارد فوق، تفاوت اصلی آیکو (ICO) و آیپو (IPO) این است که افرادی که در عرضه اولیه سهام شرکت های بورس شرکت می کنند، به عنوان سهامدار شرکت شناخته می شوند و قسمتی از سهام اصلی آن شرکت در اختیارشان قرار می گیرد. اما در آیکو (ICO) شرکت مورد‌نظر یک ارز دیجیتال عرضه می‌کند و سرمایه‌گذار در واقع آن ارز را خریداری می کند و نمی‌تواند در مورد آن نظری بدهد و یا ادعای حقوق کند.

مزایای شرکت در ICO و خرید توکن چیست؟

خریداران توکن در واقع صاحب آن محسوب می شوند و می توانند از افزایش قیمت احتمالی آن کسی سود کنند. علاوه بر این صاحبان توکن به نوعی سهام‌دار استارت‌آپ محسوب می شوند و می‌تواند از خدمات خاصی که شرکت در بلاک چین عمومی ایجاد کرده برای خرید خدمات یا کالا استفاده کند.

نتیجه‌گیری

در این مقاله سعی بر این شد تا تقریبا به تمامی سوالاتی که ممکن است در مورد عرضه اولیه سکه (ICO یا آیکو) در ذهن شما شکل بگیرد پاسخ های واضحی داده شود. نکته حائز اهمیت این است که ICO فقط به عنوان یک راه جدید برای سرمایه گذاری و همینطور جمع آوری پول برای استارت آپ ها محسوب نمی شود، بلکه راهی است برای به دست آوردن مشتریان و شبکه‌سازی بیشتر در یک کسب ‌وکار.

به همین علت روز به روز ICO های بیشتری بوجود می آیند که قابلیت های فراوانی را ارائه می کنند. با این حال در این حوزه به تازگی اقدامات کلاهبردارانه گسترش پیدا کرده است و برای انتخاب یک ICO مناسب و مطمعن باید قبل از اقدام به سرمایه گذاری، تمام جوانب آن را خوب بسنجید و در مورد اعتبار شرکت مورد‌نظر تحقیق کنید. همچنین استفاده از مشاوران مرکز تحقیقات بلاک چین، می تواند شما را در این امر یاری کند.

مقایسه عرضه اولیه سکه (ICO) عرضه اولیه صرافی (IEO) و عرضه اولیه سهام (IPO)

ظهور فناوری بلاک‌چین، نه تنها دارایی‌های جدید سودآوری همچون بیت کوین را به دنیای اقتصاد ارزانی داشته است، بلکه به یک مدل تجاری جدید از راه اندازی بودجه، خصوصا برای استارت‌آپ‌های نوپا نیز منجر شده است. به پشتوانه همین نوآوری، امروزه، تعداد فزاینده‌ای از شرکت های جدید در تلاشند تا از اعتبار رمزنگاری، برای تأمین مالی پروژه های خود استفاده کنند.
یکی از روش‌های انجام این‌کار، استفاده از ظرفیت ICO یا عرضه اولیه سکه است.
با استفاده از این ظرفیت، توسعه‌دهندگان و ایده‌پردازان کسب و کارهای نوپا، می‌توانند بخشی از بودجه‌ی راه‌اندازی یا توسعه پروژه خود را از طریق سیستم عرضه اولیه سکه (ICO) فراهم کرده و به جذب سرمایه بپردازند.
این مقاله، به بررسی مفهوم ICO و روش‌های مشابهی به نام IEO، IPO می‌پردازد. همچنین، تلاش می‌کنیم تفاوت‌هایی که این روش‌های جذب سرمایه در دنیای بلاک چین دارند را با هم مرور کنیم.

قبل از هر چیزی، بگذارید تعریفی روشن از هر کدام از این مفاهیم ارائه کنیم:

عرضه اولیه سکه یا ICO چیست؟

عرضه اولیه سکه (Initial Coin Offering) روشی برای سرمایه‌گذاری جمعی (Crowd funding) روی بستر بلاک‌چین است.

با معرفی این روش در سال ۲۰۱۷، بسیاری از شرکت‌ها، برای دور زدن قوانین سخت‌گیرانه‌ای که فرآیند سرمایه‌گذاری اولیه در پی دارد، به آن روی آوردند.

در روش جذب سرمایه از طریق ICO، شرکت، استارتاپ یا پروژه‌ی سرمایه‌پذیر، توکن خاص خود را بر روی شبکه بلاک‌چین معرفی می‌کند و آن را به سرمایه‌گذاران می‌فروشد. این توکن‌ها، با فراگیری پروژه یا افزایش ارزش خدمات و محصولات شرکت ارائه کننده، در آینده ارزش بیشتری پیدا کرده و منجر به بالارفتن ارزش سرمایه‌گذاری مشارکت‌کنندگان می‌شوند.

مشارکت‌کنندگان در فرآیند عرضه اولیه سکه (ICO)، با استفاده از ارزهای دیجیتالی معروفی مثل بیت‌کوین و اتریوم و حتی سایر ارزهای فیات (مثل دلار و یورو) به سرمایه‌گذاری می‌پردازند و در ازای مبلغ پرداختی، توکن پروژه مدنظر را دریافت می‌کنند.

برای استفاده از این روش جذب سرمایه، تنها کافیست یک لندینگ پیج، به همراه آدرس کیف پول ارز دیجیتال در اختیار سرمایه‌گذاران قرار داده شود تا هر کس مبلغ مورد نظر خود برای سرمایه‌گذاری را، به آدرس معرفی شده انتقال دهد.
البته، بد نیست بدانید که این روش، هیچ محدودیت یا حمایت قانونی ندارد؛ به صورت کاملا ناشناس انجام می‌پذیرد و همچنین، اغلب بدون وجود حداقل محصول پذیرفتنی (MVP) توسط سرمایه‌پذیر انجام می‌پذیرد.
جالب است بدانید که فرآیند ICO، در اواخر سال ۲۰۱۷ میلادی در کشور چین ممنوع شد. این موضوع، استارتاپ های چینی را به استفاده از روش‌های جایگزینی که در ادامه به آن‌ها اشاره می‌کنیم ترغیب کرد.

حال که تعریف ICO را با هم مرور کردیم و فهمیدیم ICO مخفف چیست، بگذارید نگاهی به موضوعی مرتبط با ICO، تحت عنوان IPO بپردازیم.

عرضه اولیه سهام یا IPO چیست؟

عرضه عرضه اولیه کوین یا توکن ICO اولیه سهام (Initial Public Offering) فرآیند فروش آزاد سهام شرکت‌هاست. طی این فرآیند شرکت‌های خصوصی، برای بسط و گسترش فعالیت‌های خود، سهام خود را به فروش عمومی می‌گذارند.

قبل ازIPO شدن شرکت، آن شرکت را می‌توان یک شرکت خصوصی که سهام‌دارانش را افراد خاص و محدودی تشکیل می‌دهند نامید.اما در نتیجه IPO، هرکسی می‌تواند صاحب بخشی از سهام آن کمپانی شود.

سرمایه‌گذاران، به طرق مختلفی از سهامی که در دست دارند سود به دست می‌آورند. نخست، سود سهام تقسیمی که عموما در انتهای هر سال مالی به سهامداران شرکت پرداخت می‌شود و پس از آن، بالا و پایین رفتن قیمت سهام تحت مالکیت‌شان در بازار سهام.

عرضه اولیه صرافی یا IEO چیست؟

عرضه‌ اولیه صرافی (Initial Exchange Offering) همانطور که از نامش برمی‌آید، اولین عرضه ارز، بر روی یک پلتفرم صرافی بلاک‌چینی است. در این روش، استارتاپ‌ها عرضه اولیه ارز خود را در یک صرافی رمزنگاری انجام می‌دهند و فرآیند جذب سرمایه را به صرافی می‌سپارند.
در این روش، شرکت‌کنندگان در فرآیند IEO، با افزایش موجودی کاربری خود در صرافی، توکن‌های کمپانی یا استارتاپی که به جذب سرمایه پرداخته است ارا خریداری می‌کنند.

همچنین، این روش بسیاری از نگرانی‌ها در مورد کلاهبرداری‌های انجام شده در فرآیند جذب سرمایه را کاهش می‌دهد.
امروزه، صرافی‌های بسیاری به پیش فروش توکن بر بستر صرافی خود می‌پردازند. هرچند طلایه‌دار همه‌ی آن‌ها، صرافی معروف بایننس است. صرافی که یک پلتفرم اختصاصی برای IEO، تحت عنوان Binance Launchpas راه‌اندازی کرده است.

بد نیست بدانید که این صرافی، در دو مورد از موفقیت‌آمیزترین عرضه‌هایش توانست چیزی در حدود ۷ میلیون دلار سرمایه بر روی BitTorrent را در کمتر از ۱۵ دقیقه و ۶ میلیون دلار را برای پروژه Fetch طی ۲۲ ثانیه جذب کند.

این حجم و سرعت بالای جذب سرمایه را به هیچ‌عنوان نمی‌توان بی ارتباط با همکاری صرافی‌ها در تبلیغات و بازاریابی سرمایه‌پذیری و بهره‌مندی آن‌ها از درصدی از فروش توکن‌ها دانست.

تفاوت‌های IPO، ICO و IEO

تفاوت‌های بنیادین زیادی در عرضه اولیه سهام، عرضه اولیه سکه و عرضه اولیه صرافی وجود دارد.
در تصویر زیر، خلاصه‌ای از این تفاوت‌ها را می‌توان مشاهده کرد:

این مطالب مرتبط را هم بخوانید:

این نوشته در دانشنامه، مفاهیم آموزشی ارسال شده و با جذب سرمایه، عرضه اولیه، عرضه سهام، عرضه صرافی برچسب گذاری شده است.

ICO یا عرضه اولیه سکه چیست؟

ما در عصر دیجیتال زندگی می‌کنیم. برای ورود به این عصر ابتدا ساعت دیجیتال، سپس عکس و تلویزیون دیجیتال و پس از آن بازاریابی دیجیتال را تجربه کرده‌ایم. این روند تا جایی ادامه پیدا کرد که جهان آمادگی پذیرش پول دیجیتال را کسب کرده و بیتکوین متولد شد. بنابراین، جای تعجب ندارد که دارایی‌های دیجیتال نیز مانند تلویزیون و تمام وسایلی که امروزه به صورت روزانه از آنها استفاده می‌کنیم؛ در عرض چند سال آینده به بخش مهمی از زندگی ما تبدیل شوند. امروز می‌خواهیم در مورد یکی از اصطلاحات رایج در زمینه ارزهای دیجیتال یعنی ICO یا عرضه اولیه سکه صحبت کنیم.

مفهوم اصطلاح ICO (عرضه اولیه سکه) بسیار نزدیک به مفهوم اصطلاح IPO (عرضه اولیه عمومی) است. اما دو تفاوت اصلی بین آنها وجود دارد:

• ICO فرآیند جذب سرمایه بدون به اشتراک گذاشتن مالکیت شرکت با سرمایه‌گذاران است.
• ICO باید به نحوی به سیستم بلاکچین متصل شود.

ICO چیست؟

عرضه اولیه سکه فرایندی است که از آن برای جذب سرمایه جمعی جهت راه‌اندازی شرکت‌های استارت‌آپی استفاده می‌کنند. این فرایند شامل ایجاد و فروش توکن به منظور تامین سرمایه برای شروع و توسعه پروژه است. در این سیستم شرکت‌هایی که برای راه‌اندازی یک پروژه خلاقانه و جدید نیاز به سرمایه دارند، اقدام به فروش توکن کرده و در ازای آن از سرمایه‌گذاران بیتکوین عرضه اولیه کوین یا توکن ICO یا اتریوم دریافت می‌کنند. به این ترتیب سرمایه اولیه برای اجرای پروژه جمع می‌شود.

چرا شرکت‌های استارت‌آپی ICO را ترجیح می‌دهند؟

این مفهوم نسبتا جدید است. اما IPO اصلاح قدیمی‌تری است و ممکن است امن‌تر نیز باشد. اما چرا شرکت‌ها ICO را نسبت به IPO ارجح می‌دانند. پاسخ این سوال در مزایای منحصر به فرد عرضه اولیه سکه نهفته است. این مزایا عبارتند از:

حفظ کنترل: در این روش شما شرکت خود را با سرمایه‌گذار شریک نمی‌شوید؛ بلکه در آینده به او خدمات می‌فروشید. این عامل مهمترین تفاوت عرضه اولیه سکه و عرضه اولیه عمومی است. به این ترتیب کسب و کارتان در کنترل خودتان است.

جهانی شدن: در حالی که امروزه بسیاری از شرکت‌ها در به در به دنبال سرمایه‌گذار هستند شما می‌توانید با ICO بلافاصله برای شرکت خود، فارغ از این که محل فعالیتتان کجاست، سرمایه جذب کنید.

بدون مقررات بودن: در این روش جذب سرمایه بوروکراسی وجود ندارد که شما را چند ماه درگیر کند. موفقیت فناوری استارت‌آپ بسیار مهمتر از زمان ورودتان به بازار است.

روش کار ICO

برای استفاده از این سیستم جذب سرمایه ما به تعدادی جوان فعال و خلاق و یک ایده جالب مرتبط با بلاکچین نیاز داریم. به عنوان مثال، استارت‌آپی را در نظر بگیرید که به شما اجازه می‌دهد تا یک درخت اصلاح شده ژنتیکی را خریداری کرده و زمانی که رشد می‌کند، به ازای هر بیتکوین نام شما روی برگ‌های آن نوشته شود. این ایده شاید کمی عجیب و غریب به نظر برسد. اما ایده‌های عجیب و غریب‌تر از این نیز در جهان وجود دارند که تبدیل به یک کسب و کار موفق شده‌اند.

سپس این جوانان یک کمپین بازاریابی را شروع کرده و همه را به خرید توکن‌های خود دعوت می‌کنند.

توکن ICO چیست؟

توکن نه اتومبیل مسابقه‌ای است و نه کفش. هر چند ممکن است شبیه یک نوع انحصار باشد. در واقع با مبادله توکن شما چیزی را خرید و فروش می‌کنید که واقعا وجود ندارد. در این معامله یک نفر فاتح و یک نفر بازنده است.

توکن ICO اساسا سهم سرمایه‌گذار از سرمایه‌گذاری در استارت‌آپ را نشان می‌دهد. هر چقدر پول بیشتری بدهید، توکن بیشتری دریافت می‌کنید. با استفاده از این توکن‌ها، شما قادر خواهید بود که در آینده یا خدمات شرکت را خریداری کنید یا فقط توکن‌هایی که در اختیار دارید را بفروشید.

اما شاید برایتان سوال پیش بیاید که چرا باید در قبال بخشی از شرکت که سهم و کنترلی روی آن ندارید؛ پول پرداخت کنید؟ برای پاسخ به این سوال باید با تعریف قراردادهای هوشمند آشنا شوید.

قرارداد هوشمند ICO چیست؟

به مثال بالا برگردیم. جوانان خلاق پروژه ما باید با درختان خارق العاده ژنتیکی خود آنچه که سرمایه‌گذاران مستحق آن هستند را خلق کنند. این محصول ارزشمند می‌تواند یک درخت رایگان برای همسر سرمایه‌گذار، دو درصد از درآمد شرکت در آینده و یا هر سرویس دیگری باشد. در این مورد خاص، پول دیجیتال محصول این درختان است.

قرارداد هوشمند در واقع یک توافق بین شرکت صادر‌کننده مجوز ICO و دارنده توکن است. این قرارداد یک کد است. به عنوان مثال می توان گفت که هر کسی که “درخت اصلاح شده ژنتیکی” را قبل از سال 2020 خریداری کند می‌تواند آن را به قیمت ثابت عرضه کند. دارنده توکن‌ها را ارسال کرده و قیمت به صورت خودکار تنظیم می‌شود.

چگونه می‌توانیم یک قرارداد هوشمند ایجاد کنیم؟

اکثر قراردادهای هوشمند در حال حاضر بر روی پلتفرم اتریوم ساخته شده‌اند (اولین قرارداد هوشمند توسط خالق این پلتفرم یعنی ویتالیک بوترین صادر شد). اما قراردادهای هوشمند دیگری نیز مانند Confideal، ChainLink، BlockCAT وجود دارند که هر کدام جوانب مثبت و منفی مخصوص به خود عرضه اولیه کوین یا توکن ICO را دارد.

چرا باید روی توکن‌های ICO سرمایه‌گذاری کنیم؟

دو دلیل اصلی برای سرمایه‌گذاری در این بازار وجود دارد. این دو دلیل عبارتند از:

• با توجه به قراردادهای هوشمند، شما با سرمایه‌گذاری رو توکن‌ها می‌توانید در آینده از خدمات سرمایه‌پذیر استفاده کنید.
• قیمت توکن‌ها می‌تواند به سرعت افزایش یابد، بنابراین مبادله آنها بسیار شبیه به مبادله در بورس اوراق بهادار است.

توکن یک بورس الهام گرفته از بیت کوین است. حال جای درخت را در مثال بالا با شرکت اپل یا اینتل عوض کنید. قطعا در ذهنتان این جمله شکل گرفته است که سرمایه‌گذاری در این شرکت‌ها نه تنها بودجه زیادی می‌خواهد بلکه ممکن است سود خوبی نیز داشته باشد. بله دقیقا این طور است. مثال پول؛ پول می‌آورد در این مورد مصداق دارد. اما اگر به موقع وارد بازار شوید و توکن‌ها را به قیمت خریداری کنید، با سرمایه اندک سود زیادی نصیبتان خواهد شد. به عنوان مثال Neo با قیمت 33 سنت برای هر توکن وارد بازار شد. ولی امروز توکن Neo حدود 13 دلار ارزش دارد.

Pre-ICO چیست؟

گاهی اوقات یک شرکت نیاز به بودجه برای تامین مالی فرایند ICO (تبلیغات و غیره) دارد. در این صورت به سرمایه‌گذاری در این شرکت‌ها Pre-ICO گفته می‌شود. قیمت پیش فروش توکن در این شرایط ارزان‌تر است، بنابراین می‌تواند یک معامله بسیار خوب باشد. فقط یادتان باشد که اگر می‌خواهید ICO را پیش خرید کنید باید از رویدادهای سیاسی و اقتصادی روز با خبر باشید.

پیش فروش از نظر ظاهری مانند میوه‌ای است که روی شاخه پایینی درخت وجود دارد اما به راحتی قابل دستیابی نیست. معمولا پیش فروش را برای برخی از سرمایه‌گذارانی که نقش فرشتگان کسب و کار را ایفا می‌کنند نگه می‌دارند. بنابراین، یک استارت‌آپ می‌تواند از Pre-ICO استفاده کند تا سرمایه بیشتری را برای راه‌اندازی پروژه خود جذب کند.